Binnenkort staat Warre Borgmans nog eens op het podium in het theater. Hij mag meespelen in ‘Gaston & Leo’ en speelt de rol van Gaston Berghmans. En dat vindt hij een hele eer.

“Ik was overweldigd dat uitgerekend ik de vraag kreeg om Gaston Berghmans te vertolken, omdat Gaston & Leo voor mij twee monumenten waren die nog altijd levendig voortbestaan in mijn herinnering. Dat is opmerkelijk als je weet dat het voor mij makkelijk al vijftig jaar teruggaat dat ik hen - dan ook nog afzonderlijk - heb zien optreden in baancafés, begeleid door een live orkest. Tussen de dansnummers werden er dan sketches opgevoerd”, zegt Warre in Primo.

Warre heeft niet lang moeten twijfelen om in te gaan op het aanbod om de rol van Gaston te spelen. Hij heeft heel snel ja gezegd.

“Dit is een kans die je in je carrière wellicht geen twee keer krijgt. Toch voelde ik grote drempelvrees. Samen met Leo heeft Gaston zijn stempel gedrukt op de televisiegeschiedenis. Omdat de twee komieken in de herinneringen van velen nog springlevend zijn, ligt de lat dus hoog. Ze waren even iconisch en onafscheidelijk als Laurel & Hardy. Het geheel was meer dan de som der delen.”

Mocht Viktor Verhulst willen, dan had hij aan elke vingers tien meisjes die een relatie met hem willen. Maar dat wil Viktor niet. Hij blijft trouw aan zijn vriendin Sarah Puttemans.

Al kan Koen Crucke wel wat anekdotes vertellen over Viktor zijn liefdesleven. Hij onthult er eentje in Dag Allemaal.

“Het is een aantal jaar geleden, Viktor was al een tijdje samen met een meisje toen hij me toevertrouwde dat hij van haar weg zou gaan. 'Viktor, ge gaat dat niet gedaan maken met een sms'je, hé', gaf ik nog mee als raad. Maar dat was niet nodig. 'Tuurlijk niet, ik zal haar in de ogen kijk als ik haar dit vertel', klonk het beslist. Het verbaasde mij eigenlijk niet.”

Viktor kan dus zeker zacht en emotioneel zijn. Maar in ‘De Expeditie: Groenland’ had ook Tine Embrechts moeite om die zachte en emotionele kant te vinden.

“Bij Viktor is alles gewoon 'Goh'. Als iets tegenzit, zegt hij: 'Goh', als we iets moois zien, vindt hij dat ook maar 'Goh'. Ik zit ernaar te kijken met een verwondering van: 'Hoe zit gij eigenlijk in elkaar?' Viktor zelf houdt het bij: 'Ik ben niet de handigste en ik heb misschien weinig emoties, maar ik heb wel brute kracht.'”

Zowat elke Vlaamse zanger leek in schok te zijn, toen Will Tura vertelde dat hij zou stoppen met optreden omdat hij beginnende Alzheimer heeft. Ook Luc Steeno was erg geschrokken, ook al voelde hij het aankomen.

“Ik ben een beetje een vriend van de familie, ik had het al gezien en aangevoeld. Ook op zijn laatste optreden in Oostende gaf hij een hint dat hij ging stoppen, dat voelde toen al als een afscheid. Ik heb het daar moeilijk mee”, zegt Steeno in Dag Allemaal.

Maar Luc kan ook vertellen dat Will nog altijd oké is en dat hij nog volop piano speelt. Maar een mindere dag is er ook natuurlijk altijd een keer.

“Dus nu denk ik altijd: mag ik die mens wel lastigvallen? Mag ik die bellen of niet? Ik heb dan met zijn zoon David gebeld, een goede vriend van mij. Die zei: 'Dat is juist wat hij nodig heeft! Kom hem halen, ga met hem uit eten.”

En dat laat Luc zich geen twee keer zeggen. “We hebben vijf uur lang over de onnozelste dingen gepraat, ook over wat er aan het gebeuren is in de showbusiness. Want hij volgt dat ook nog allemaal. Camille en Metejoor vullen het Sportpaleis alsof het niets is, terwijl Will daar hard voor moest werken. Daar hebben we over gebabbeld. Niet over zijn ziekte, want daar wil hij liever niet over praten.”

Maarten Bosmans denkt nog vaak terug aan zijn tijd bij ‘Flikken’. Hij speelde er motard Bruno Soetaert en hield er ook een liefde voor motorrijden aan over. 

“Nooit heb ik één seconde spijt gehad van m'n rol in 'Flikken'. Ik vond het ook geweldig dat ik een vast maandloon kreeg. Daarvoor moest ik maar gemiddeld zes dagen per maand draaien. Wat een luxe! Ik dacht: mijn broodje is gebakken. En af en toe kon ik een reclamespotje doen. Dat doe ik nog altijd. Vooral in coronatijd waren die spots welkom, want daarmee kon ik m'n rekeningen betalen. Ik ben het vaste gezicht van de 'schatjes van patatjes' van Belviva, al vier jaar”, zegt hij in Primo. 

‘Flikken’ was de springplank voor Maarten zijn carrière. Hij heeft veel aan de reeks te danken. Hij heeft veel werk gehad voor televisie en in het theater. 

“Ik heb in heel veel series gespeeld. In de zeven seizoenen van 'Loslopend Wild' was ik één van de vaste acteurs. Daar word ik geregeld op aangesproken. Maar ook op die reclamespots. Als ik een café buitenstap, hoor ik vaak mensen zeggen: 'Frieten vanavond zeker?' Da's plezant. Ook Bruno kennen ze nog, omdat 'Flikken' vorig jaar is heruitgezonden. En toen ik vorige zomer in het ziekenhuis lag, zag ik mezelf in herhalingen van 'Spoed' en 'De Kotmadam'. De verpleegsters zullen gedacht hebben: 'Amai, die gast ziet zichzelf graag bezig.” 

Danny Fabry laat zijn verjaardag net onopgemerkt voorbij gaan. Op 4 augustus 2024 heeft hij een grote verjaardagsshow en nodigt daarbij enkele van zijn collega's uit.

Headliners die dag, naast Danny zelf natuurlijk, zijn Christoff en Lindsay. Maar ook Marco Kimsen, Franky Pluym, Roy Anders & Roy Junior en tal van andere artiesten zullen van de partij zijn. 

Danny hoopt natuurlijk op goed weer want hij organiseert die dag ook een BBQ. 

Wie er graag wil bij zijn kan reserveren via dannyfabry@hotmail.com

Je hoort wel eens vaker van de vorige deelnemers aan ‘Huis Gemaakt’ dat meedoen aan het programma ook een serieuze relatietest is. Niet alle koppels die ooit hebben meegedaan zijn nog bij elkaar, maar dat zal Ana en Enis, de winnaars van dit jaar, niet gebeuren.

“Voor ons was het geen relatietest. Omdat ons grootste struikelblok, de financiële druk, er niet was. Natuurlijk ging het verbouwen niet altijd van een leien dakje, maar we hebben dat nooit op elkaar uitgewerkt. We hadden hetzelfde doel”, klinkt het bij Ana in Story.

Het koppel is al negentien jaar samen, waarvan vijftien jaar verloofd. Ze zijn heel goed op elkaar ingespeeld en kennen elkaar door en door.

“We hebben elkaar positief verrast en dit avontuur heeft onze relatie alleen maar naar een hoger niveau getild”, zegt Enis.

'Kamp Waes’ is aan zijn tweede seizoen toe en ook Fly is opnieuw van de partij. Dankzij het programma is Fly ook een soort van BV geworden en dat vindt hij niet heel erg leuk. 

“Ik vind het nog altijd lastig, die bekendheid. Ik voel me goed in de schaduw. Ik ben bij het leger gegaan op het einde van de Koude Oorlog, toen je achter iedere boom een spion zag. Ik ben getraind om me in het verborgene te begeven. Ik had dus helemaal geen zin in media-aandacht. Maar voor de Special Forces werd het jaar na jaar moeilijker om nieuwe kandidaten te vinden. Wij mogen - dat is wettelijk vastgelegd - enkel rekruteren binnen de Belgische defensie. Maar de vijver waaruit we kunnen vissen, wordt almaar kleiner: toen ik begon in het leger waren er 60.000 militairen. Ik denk dat het er nu nog 20.000 zijn”, zegt hij in Humo. 

Defensie moest de schijnwerpers wel opzoeken als ze niet helemaal wilden doodbloeden. Eerst had Fly het idee om een realityreeeks te maken ronde de Special Forces, maar toen kwam ‘Kamp Waes’ op zijn pad, ondertussen 4 jaar geleden. 

“Ik ben in 2015 gestopt als operator bij de Special Forces - ik neem niet langer actief deel aan missies - en ben sindsdien regimental sergeant major. Daarvoor is anonimiteit niet meer verplicht. Ik had dus geen enkel excuus meer om de hete aardappel door te schuiven. Het was tenslotte mijn idee.” 

Dankzij ‘De Expeditie: Groenland’ hebben we al een heel andere Viktor Verhulst leren kennen. De zoon van Gert liet zich meermaals van zijn emotionele kant zien en dat wist iedereen wel te appreciëren.

Viktor heeft niet lang moeten twijfelen over zijn deelname aan het programma en zei meteen ja. Maar dat het programma zo’n grote impact zou hebben, dat had hij zelf ook niet verwacht.

“Ik had op voorhand niet verwacht dat het programma zo zou inwerken op mijn emoties. Je beleeft dat avontuur in groep, maar tegelijkertijd is het ook ontzettend individueel. Overdag, tijdens het stappen, word je op jezelf teruggeworpen. Ik heb veel meer over mijn emoties nagedacht, puur omdat er geen enkele afleiding was”, klinkt het in Het Laatste Nieuws.

Verhulst beseft heel goed dat mensen denken dat hij geen emoties heeft. Maar hij bewijst met het programma het tegendeel.

“Ik ben nochtans echt iemand die veel nadenkt over het leven. Al relativeer ik net zo snel, en dat zorgt voor stabiliteit.”

Hoewel men al eens zegt dat Zuid-Afrika niet bepaald heel veilig is, heeft Kathleen Aerts dat gevoel absoluut niet. En wie goed rondkijkt ziet dat het land overal goed beveiligd is.

Zo woont Kathleen met haar gezin op een domein waar ze met zo’n 5000 inwoners leven. Zonder code geraken ze niet voorbij de slagboom.

“Ik voel me zeker niet onveilig in Zuid-Afrika. Ik ga zoals iedereen shoppen in Kaapstad of Paarl. Maar net zoals in België kan je op het foute moment op de verkeerde plek zijn. Ik heb niet bewust gekozen voor een beveiligd domein met slagbomen. Ik vind vooral het wijkgevoel heel aangenaam. Het doet me denken aan mijn eigen jeugd, toen iedereen bij elkaar over de vloer kwam”, begint Kathleen in Story.

Kinderen komen vaak samen om te voetballen en te tennissen en dat terwijl alle ouders een oogje in het zeil houden.

“Onze kinderen kunnen me ook altijd bereiken via hun smartphone, ik ben nooit ongerust. Het is hier heel kindvriendelijk wonen, met vlakke wegen in plaats van heuvels, en met een snelheidsbeperking van 40 kilometer per uur. Ze flitsen hier zelfs!”