Het gaat Maksim Stojanac, bekend als Vince uit ‘#LikeMe’ voor de wind. Hij heeft een solocarrière, acteert en staat nu ook als presentator in ‘The Voice Kids’ op de planken. Succes heeft echter ook een keerzijde: de kritiek die je als artiest te verwerken krijgt.

“Vroeger was ik sneller op mijn tenen getrapt dan nu”, vertelt de jonge artiest in Humo. “Ik was heel prikkelbaar, zeker tegenover mijn broer. Hij is drie jaar ouder en was in alles een tikkeltje beter”, verduidelijkt Maksim.

Toch leerde Maksim ook veel van z’n oudere broer. “Hij zei altijd: Luister nooit naar wat anderen over jou zeggen. Dat is nu een automatisme bij mij geworden”, aldus Maksim.

Dat helpt hem ook bij het verwerken van persoonlijke kritiek. Zo las hij onlangs een recensie over Camille (zijn collega bij ‘#LikeMe’), dat haar benen te wit waren. “Wie zoiets schrijft, is een zwakkeling en je mag hem niet gunnen dat hij je raakt”, vertelt Maksim hierover.

Naar eigen kan de jonge acteur nu wel zelf goed met persoonlijke kritiek om. “Dat is de Oostblokker in mij: ik kan alles makkelijk relativeren”, besluit hij in Humo.

Iets meer dan een half jaar geleden kreeg Ignace Crombé te horen dat hij pancreaskanker had. Volgens de dokter had hij nog maar 6 maanden te leven en kon hij beter zijn testament beginnen opstellen.

Een grote klap voor Ignace en zijn familie die samen de strijd tegen de ziekte zijn aangegaan. Ignace is er nog steeds en kreeg zelfs het goede nieuws te horen dat de situatie was gestabiliseerd. Maar in zijn achterhoofd blijft een mogelijks nakend afscheid in zijn achterhoofd rondspoken.

Zo heeft hij al volop nagedacht over zijn uitvaart die hij graag zelf zou willen regelen. “Dan ligt alles vast en hoeven ze geen moeilijke beslissingen meer te nemen”, zegt hij in Tv Familie.

“Als organisator pur sang wil ik ook dat dit tot in de puntjes geregeld zal zijn. Beschouw het als mijn laatste event.”

We wensen Ignace en zijn familie veel sterkte, veel beterschap en hopelijk kunnen ze nog van heel wat mooie momenten samen genieten.

Dat het coronavirus een smerig beestje is, konden veel mensen reeds aan den lijve ondervinden. Onder hen ook presentatrice Linde Merckpoel.

De rosse radiomaakster van Studio Brussel werd getroffen door het virus met geur – en smaakverlies tot gevolg. Een helse periode, vertelt ze zelf in Goesting.

“Ik ruik sowieso slecht, maar tijdens corona heb ik een tijdlang nagenoeg niets geroken”, vertelt Linde. “Daar werd ik zowaar depressief van.”

Samengaand met het geurverlies had Merckpoel ook geen smaak meer. “Ik ben bijgevolg keiveel vermagerd. Ik dacht: Wat voor zin heeft eten nog als je het toch niet ruikt ?”, klinkt het in Goesting.

Gelukkig ligt die lijdensweg nu achter haar en blikt Linde vol enthousiasme vooruit op de zomervakantie, waarin ze vooral de vrouwensport van nabij zal volgen.

Het was even schrikken toen professioneel danser Dan Karaty bekend maakte dat hij kampte met een alcoholverslaving. Karaty had veel moeite met het probleem te herkennen, maar zette toch de stap naar de rehab.

En dat was behoorlijk pittig. Hij vertelt over zijn ervaringen in Humo. “Je moet je uitkleden, ze keren je binnenstebuiten…alsof je de gevangenis binnengaat. Vernederend. Je ziet er op je slechtst uit en je bent ervan overtuigd dat iedereen je als een stuk vuil bekijkt. Terwijl die mensen je gewoon willen helpen”, legt Dan uit in Humo.

Voor Dan was de stap naar de rehab heel erg groot. Hij had een gevoel dat hij gefaald had en dat hij zijn vrouw en kinderen in de steek had gelaten. Ook al was die opname in rehab de beste keuze voor zijn gezin.

“De eerste dagen veranderde er iets: mijn hoofd begon voor het eerst in jaren op te klaren. Ik was eindelijk nog eens nuchter! Ik had eerlijke gesprekken met mensen: dat was een eeuwigheid geleden. Toen smolten die gevoelens van de eerste dagen als sneeuw voor de zon. Op de vijfde dag wist ik: dit is het beste wat mij ooit is overkomen.”

Ondertussen gaat het meer dan goed met Karaty en voelt hij zich beter dan ooit. “Ik ben vrij van zorgen, banaliteiten raken m’n kouwe kleren niet meer en ik kijk voor het eerst in m’n volwassen leven uit naar de mensen die op mijn pad komen.”

Luc Appermont is niet meer diezelfde gelovige jongen als vroeger en is door de jaren heen veel veranderd. Dat lezen we in Primo. “Ik zie God eerder als soort van energie waar wij allemaal deel van uitmaken. Ja, ik bid maar ik noem het liever mediteren”, vertelt hij.

“Mijn moeder is er niet meer, maar ze zou niet graag horen wat ik nu allemaal zeg”, gaat hij verder. Mijn moeder was fanatiek gelovig. Ik deed altijd de boodschappen voor de buren. Op een dag mocht dat niet meer. Er moet ergens een conflict geweest zijn. Toen ik mijn moeder vertelde dat je volgens de Bijbel altijd moest vergeven, werd ze enorm kwaad”, vertelt Luc.

“Toen is mijn geloof beginnen wankelen”, gaat hij verder. Nu ziet Luc samen met zijn man Bart vooral veel heil in het boeddhisme. “Voor mij bestaat het goddelijke, tot wanneer de mens er zich mee gaat moeien”, zegt Luc.

“Als kind kreeg ik voor Sinterklaas alle attributen om priestertje te spelen”, gaat de presentator verder in Primo.

Luc is misschien niet meer zo gelovig als vroeger, toch hecht hij veel belang aan alle waarden die een mens zou moeten waarborgen. Hij bidt uit dankbaarheid voor alle mooie dingen en niet om zaken gedaan te krijgen zoals de meeste mensen.