Nu Madonna aan haar nieuwe tournee start, heeft zij op Facebook een bericht gepubliceerd waarin zij het filmen van haar optreden veroordeelt. Heel wat artiesten ervaren het maken van filmpjes tijdens concerten of optredens als een plaag, dat is bij Madonna niet anders. De zangeres heeft het gebruik van smartphones verboden, toch zijn er fans die ze toch gebruiken. Je stoort op die manier het aanwezige publiek en respecteert mij niet als artiest. De zangeres is van mening dat mensen die naar haar nieuwe tour Madame X komen niet in de zaal thuishoren als zij een deel van het concert filmen.

Wat zijn wij blij, blij omdat Eva Daeleman getrouwd is. Wat is er mooier dan iemand die gelukkig is en dat geluk kan en mag delen met de man van haar leven? Het is Eva Daeleman overkomen, zij deelde op Instagram fotoo's van haar huwelijk op het strand (van Oostende). Want als ge het voelt dan voelt ge het, schreef Eva gevolgd door een harte en de boodschap voor altijd.

Eva straalt op de foto's die op Instagram staan, je zou voor minder want Stijn is een knappe gast en duidelijk de man die haar meer dan ooit tevoren gelukkig maakt. Echt, wij zijn héél blij voor Eva en wensen bij deze dit koppel fijne wittebroodsweken (en veel kindjes). Proficiat!

Peter Van de Veire geeft toe dat hij “heel content is” zoals het tegenwoordig allemaal gaat in zijn leven. Geluk is voor hem een verzameling kleine dingen, getuigt de radiomaker in Primo. “Ik word vooral gelukkig door korte momenten,” aldus Van de veire die voorbeelden geeft zoals zijn zoon die in zijn armen ligt. “Dat is geluk.” Ook materiële dingen maken Peter Van de Veire gelukkig: “een mooi huis, genoeg geld op mijn bankrekening.” Toch is er iets waar hij zich machteloos bij voelt…

“Als mijn dochters zich niet goed in hun vel voelen, trek ik me dat enorm aan. Ook omdat het soms gebeurt dat ik niet echt kan helpen. Als vader sta je weleens machteloos.” Toch beseft Peter Van de Veire dat op die momenten het vooral belangrijk is er toch te zijn als luisterend oor. “Luisteren is vaak al de helft van de oplossing,” aldus Peter Van de Veire in Primo.

Lize Feryn liep op haar 18de catwalks in Milaan, maar al snel worden dergelijk modeshows geassocieerd met een ‘vleeskeuring’. Het begin van een donkere periode voor Lize Feryn waarin ze zichzelf verloor in een dieet. “Het is niet makkelijk om op je 18de te horen: ‘Als je nog 3 centimeter kwijtspeelt rond je heupen, dán gaan er leuke dingen gebeuren.’ Als tiener is het heel moeilijk jezelf niet te verliezen in zo’n dieet,” getuigt Lize Feryn in Humo.

Lize Feryn geeft toe dat ze zelf ook in die val is getrapt. “Ik ben tien maanden heel fel bezig geweest met mijn gewicht…” Lize aarzelt vooraleer ze verder gaat. “Ik ben voorzichtig met daarover te praten,” geeft Lize toe. “Ik wil niet afgerekend worden op een fase in mijn leven waarin ik nog piepjong was en vatbaar voor commentaar.”

Mensen denken vaak dat je nooit helemaal verlost kan zijn van dergelijke problemen, maar daar is Lize Feryn het niet mee eens. “Ik weet 100 procent zeker dat ik gezond ben. Op een bepaald moment is gewoon het besef gekomen: ga ik nu voor de rest van mijn leven alleen nog maar aan eten denken? Dat wilde ik niet. Constant bezig zijn met dat getal op de weegschaal is uitputten.”

Na die tien maanden heeft ze langzaam maar zeker haar draai gevonden. Ondertussen is haar zelfvertrouwen enorm gegroeid en is Lize Feryn veel zekerder over haar figuur en haar grootte. Dat betekent niet dat ze geen complexen of onzekerheden meer heeft, maar dan is er haar vriend Aster Nzeyimana er om haar complimentjes te geven en haar zelfvertrouwen terug op te krikken.

Geert Hoste heeft in zijn leven zwarte sneeuw gezien. In zijn nieuwe boek “laat me jou het verhaal vertellen” getuigt hij over hoe hij heeft moeten knokken in het leven.

“Voor mijn 33ste heb ik moeten harken en proberen te overleven. Je moest voortdurend zorgen dat je beter werd in wat je deed, sterker ook,” getuigt de komiek in Dag Allemaal. Geert Hoste geeft toe dat hij zwarte sneeuw heeft gezien, maar dat was een bewuste keuze. “Ik had maar een vak moeten leren.”

Geert Hoste was student rechten toen hij besefte dat hij alleen op een podium wilde staan en grappen brengen. Voor die droom moest alles wijken. Maar enkel door het nemen van hoge horden kon hij die droom verwezenlijken.

Zijn grootste drijfveer was om aan iedereen te bewijzen dat hij die droom écht kon waarmaken. ‘Wacht maar tot later. Wacht maar, ge zult wel zien.’ Dat was zijn drijfveer als Geert weer ergens op één of andere markt zijn ding aan het doen was.

Toch is er ook een portie geluk bij nodig. “Ik heb het grote voordeel gehad dat men mijn talent heeft gezien juist wanneer het moest,” geeft Geert Hoste toe.

Ben jij erg gedreven en wil je daardoor zo snel mogelijk succesvol zijn op elk gebied? Is de chaos in je hoofd niet te temmen, omdat je zoveel mogelijkheden hebt en niet weet waar eerst te beginnen? Ben jij in de war over wat je nu eigenlijk wil? Panikeer je van tijd tot tijd, omdat het echte leven je overvalt? Dat klinkt alsof je een millennial bent, de generatie die zogezegd alles kreeg, maar zichzelf ongelukkig maakt door een hang naar perfectie.

Vol humor en zelfrelativering analyseert Charlotte Van Looy haar generatie. Ze interviewde tal van millennials, stuurde enquêtes uit, beluisterde tientallen podcasts en las minstens evenveel boeken over het onderwerp.

Wij, Millennials is de stem van een generatie, maar vooral een boek met een overload aan hoop, moed, tips en kleine gelukjes.

Met getuigenisssen van onder anderen Élodie Ouédraogo, Jens Dendoncker, Thomas F. Jacobs en Charlotte Leysen.

Jacques Vermeire praat in Primo openhartig over de moeilijkste periode in zijn leven waarin hij zelf vocht tegen darmkanker en waarin hij op korte tijd twee grote liefdes verloor aan even ernstige ziektes. “Het verhaal van Martine en Muriel heeft er diep ingehakt”, geeft de komiek toe in het weekblad. “Ik heb ontzettend veel verdriet moeten verwerken. Ik heb een week lang in kamerjas voor het huis gedwaald. Van bed naar sofa. Van sofa naar bed. Ik dacht: uitkijken, nu moet er iets gaan gebeuren.” Gelukkig hebben enkele vrienden hem er toen door gesleurd. “Ik heb de kracht gevonden om al dat verdriet een plaats te geven en verder te gaan.”

Jacques Vermeire beseft dat het toen fout had kunnen aflopen. “Ik heb in mijn leven wat meegemaakt. En ik ken de verhalen van mannen en vrouwen die in de drank vliegen wanneer het leven tegenzit. Ik heb mij op mijn werk gefocust. En op mijn kinderen.”

Jacques Vermeire omhelst dan ook zijn geluk. En zelfs wanneer alles tegenzit, blijft er nog genoeg over om er tegenaan te gaan. “Ik ken geen frustraties, geen wrok, geen jaloersheid. Ik ben een zondagskind. En daar ben ik blij om,” aldus Jacques Vermeire in Primo. Want dat het anders kon aflopen, beseft Jacques maar al te goed.

“stel je voor dat ik geen kidneren had, geen financieel comfort, geen succes. Stel je voor dat ik een anonieme gepensioneerde was. in de supermarkt liep ik een voormalige mediatopper tegen het lijf. Vijfenzestig. Met pensioen. Zegt hij: ‘Ik ben niemand meer’. Jacques Vermeire beseft dan ook al te goed dat hij zich gelukkig mag prijzen.