Simon Cowell heeft zich van zijn barmhartige kant laten zien. Het jurylid uit Britain's Got Talent heeft aangeboden een rugoperatie voor een deelneemster te betalen. De 15-jarige Julia Carlile is lid van Mersey Girls en moet een ingreep ondergaan. De danseres uit de groep Mersey Girls lijdt aan scoliose en heeft daardoor een ernstige vergroeiing in haar rug. In gesprek met The Sun geeft Simon zijn beweegredenen. Je krijgt brieven en telefoontjes en op een bepaald moment moet je ergens een lijn trekken. In deze situatie niets doen? Ik zou niet meer in de spiegel kunnen kijken. Ik zou nooit zeggen: 'Je bent tweede geworden, het is voorbij.'

Ish Ait Hamou heeft een reputatie, een goede reputatie zelfs. De choreograaf en schrijver heeft dit weekend een nieuwe open brief online gezet, deze keer als reactie op de aanslag in Londen. Ish kondigde de publicatie van die open brief zelfs op voorhand aan op zijn Facebookpagina: Een open brief aan het schrijven. Het is een lange brief maar voor mij noodzakelijk. Neem er aub de tijd voor om het goed te lezen als jij dat wilt en deel het als de woorden ook jouw stem vertegenwoordigen....​

Twee uur later was die open brief een feit. Het is een brief aan Terrorist gericht. 

 

Beste Terrorist, nooit gedacht dat ik jou zou schrijven maar hier zijn we dan. Je krijgt van mij tijd en woorden die je niet verdient maar de nood om beter te begrijpen wat dat brandend gevoel is, dat ik draag wanneer ik zie hoe jij zo gevoelloos en met trots de wereld rondreist om het leven te bedreigen, is hoog. Misschien is het omdat ik helemaal niet begrijp waarom je doet wat je doet. En met begrijpen bedoel ik niet het simpele antwoord, ik bedoel het antwoord op de vraag achter jouw antwoord.

 

Elke keer dat ik aan jou moet denken, elke keer dat ik jouw laatste daad zie of woord hoor, moet ik steeds weer denken aan jouw begin. Wat is er met je gebeurd?

 

Je bent net als de meesten huilend geboren maar je werd door iemand gesust. Je ouders, een familielid, dokter, verpleegster, er was iemand die jou heeft vastgenomen en die met een glimlach naar je keek. Er werd van je gehouden en toch is er heel wat moeten gebeuren om diezelfde mensen het leven weg te nemen. Ik denk dan aan jouw ouders die in de midden van de nacht wakker werden bij elk van je onregelmatige ademhalingen uit angst dat ze je zouden verliezen. Ze begrepen dat hun eigen kinderen begraven het enige was dat ze in dit leven niet zouden kunnen doen, dat ze daar niet sterk genoeg voor waren. En toch, ben jij iemand geworden die de grootste angst van jouw en nog vele andere ouders hebt waargemaakt. Jij hebt de levens van hun kinderen weggenomen samen met een deel van hun eigen leven.

 

Je hebt heel wat moeten lachen en spelen in je leven. Je was een kind, weliswaar niet altijd in gezonde omstandigheden opgegroeid maar een kind met een droom van een toekomst waarin je iemand groots en belangrijk zou worden. Op een heel pijnlijke manier ben jij dat ook geworden maar niet voor de mooie redenen die zich in jouw dromen afspeelden.

 

Jij sterft in dit verhaal. Je bouwt jouw plan op, voert het uit en verlaat op een laffe manier deze plek. Je ziet dan niet meer wat er gebeurt met deze plek, nadat jij hebt gedaan, wat jij meestal beschrijft als een heldendaad. Je vecht voor een zaak maar je krijgt nooit te zien wat je opoffering heeft opgebracht. Laat me dat even voor je schetsen…

 

Mensen sterven, mensen in al hun diversiteit. Jong, oud, gelovig, ongelovig, man, vrouw en nog alle mogelijke indelingen die je je kan inbeelden. Had je maar kunnen inzien dat jouw vijand zo divers is dat het iedereen is, inclusief jezelf. Had je maar kunnen inzien dat jij jouw eigen vijand bent. Je had jouw demonen moeten overwinnen want wat jij nu hebt gedaan is enkel maar verliezen; jouw dierbaren hun respect, liefde, empathie en indien je behoort tot de groep die zichzelf als gelovig ziet dat ben jij dan ook iets heel kostbaar verloren, een gebed van je gemeenschap na je laatste dag. Je wou een held zijn, dat kan ik ergens begrijpen, dat willen we op een of andere manier allemaal zijn, alleen zal jij als een lafaard herinnerd worden.

 

Jouw ouders huilen. Ze huilen om jou. Ze verliezen het kind dat ze op de wereld hebben gebracht en ze huilen om het leed dat het kind dat zij op de wereld hebben gebracht aan andere ouders, familieleden en vrienden heeft bezorgd. Ze zullen niet alleen met jouw verlies moeten verder leven maar ook met de schaamte dat jouw naam en bestaan zal opwekken wanneer ze de buitenwereld in zullen stappen.

Want wie aan een slecht kind denkt, denkt vaak aan slechtere ouders.

 

Van wat ik heb begrepen en gelezen is dat jij ontevreden bent. Ongelukkig. Je voelt dat de wereld je niet begrijpt. Het was eerst woede en dan haat dat je voelde tegenover iedereen die anders dacht dan jou, wat een ironie. Je voelt je onderdrukt, vergeten, niet gewaardeerd. Soms door je directe omgeving, soms door de wereld. Je neemt verschillende vormen in. Van atheist tot gelovig. Van jong tot oud. Soms neem jij de vorm in van iemand die het doet in de naam van patriotisme. Je vecht voor je land, voor je cultuur, voor wat jij kent en niet veranderd wilt zien. De aanwezigheid van de ander maakt je gek en je denkt dat het leven van de andere nemen gisteren zal vereeuwigen.

 

Je denk dat dit je kans is om een held te zijn. Je denkt dat mensen je dankbaar zullen zijn omdat jij doet wat jij denkt velen zouden willen doen. Maar weinig willen wat jij wilt. Was je er maar geweest om in te zien dat jij had moeten doen wat jij wou, niet wat je dacht dat je moest doen.

 

Soms neem jij de vorm aan van iemand die het doet in de naam van God, omdat jij denkt dat Hij je nodig heeft om wat Hij heeft gewild te veranderen. Hij wou dat we als verschillende volkeren en mensen hier mekaar zouden leren kennen. Jij wilt dat we allemaal als jou worden. Jij en jouw eigen leiders hebben jou kunnen overtuigen om een missie aan te gaan die bestempeld wordt als goddelijk. Beste, wat heb jij je toch vergist. Je bent niets anders dan een kogel in de strijd voor land, macht en geld.

 

Soms neem jij de vorm aan van iemand die tegen de machtsverhouding wilt vechten. Je hekelt sommige leiders en hun volgers, hun arrogantie, oneerlijkheid, corruptie en hoe zij naar jou kijken, hoe waardeloos ze jou laten voelen.

Je denkt te winnen maar zag je maar wat er gebeurt na je dood. Zij winnen, keer na keer. Macht wint.

 

Het stof zit nog in de wolken dat zij achter hun computers, telefoons, camera’s en micro’s lopen om het belang van hun aanwezigheid te verantwoorden. Hun bewijs daarvan, dat ben jij. Als jij dit doet om hun een lesje te leren, laat me dan heel duidelijk zijn, spiekers willen niet leren, spiekers willen slagen.

 

De wereld ziet er niet beter uit na je dood, integendeel. Je hebt niets beter gemaakt, niet voor jezelf, niet voor je ouders, niet voor de zaak voor dewelke je denkt te vechten, niet voor de mens en ook niet voor de wereld. Jij hebt van morgen een rouwdag gemaakt, geen vreugdige tijden.

 

De slechte ervaringen die medeverantwoordelijk zijn voor je daden wis je niet weg, al wat je doet is hen vergroten, vermeerderen en hen dan doorspelen aan iemand anders.

 

Je bent een virus die zijn weg knaagt door een muur. Een muur gevormd door de cohesie van de mensen. Met elke schot, elke ontploffing, elke messteek breek jij een deel van die muur af.

 

De reden waarom mensen zo dicht bij elkaar komen, waarom mensen blijven “pray for” herhalen, zich samen sterk willen maken en hun best doen om die muur in stand te houden is niet omdat ze naïef zijn, noch zwak. We doen het allen, omdat we weten dat als onze muur breekt, hel op deze aarde zal losbreken.

 

Beste Terrorist, het is met spijt voor jou dat ik je moet meedelen dat jij niet als een held bent gestorven. Jij bent, desondanks je dromen, de nachtmerrie van elke ouder, broer, zus, vriend, buur en mens geworden.

Jouw medemens

Ish

Liam Payne, één van de leden van One Direction, zegt dat hij moest bijkomen nadat de band in januari 2016 aankondigde tijdelijk uit elkaar te gaan. Het was de leukste tijd in mijn leven, maar het werd erg hectisch op een gegeven moment. Daar ga ik niet over liegen, vertelt Payne. Ik ben nu een compleet andere man. De zanger en zijn vriendin Cheryl Cole werden in maart ouders van Bear. Het is geweldig om vaker thuis te zijn. Het heeft me veel nuchterder gemaakt. Zijn geboorte is het beste wat me is overkomen. Het is gek. 's Ochtends wakker worden is tegenwoordig een heel andere ervaring. De zanger (23) en de voormalige Girls Aloud-zangeres (33) zijn inmiddels ruim een jaar samen.

Ariana Grande heeft het nummer One Last Time opnieuw uitgebracht. De opbrengst van het lied gaat naar de slachtoffers van de aanslag in Manchester. Daarbij vielen 22 doden en tientallen gewonden toen een zelfmoordterrorist toesloeg na afloop van Ariana’s concert. One Last Time, dat Grande in 2015 uitbracht, was het slotnummer van het concert in de Manchester Arena. Na de aanslag werd het nummer massaal gedownload. Fans hoopten op die manier dat het nummer boven aan de Britse iTunes-hitlijst zou komen. Daar zou het 22 weken moeten blijven staan, ter nagedachtenis aan de 22 doden. Dat lukte echter niet; hoewel One Last Time nog steeds in de top tien staat, wordt de hitlijst aangevoerd door het zomerse Despacito.

 

Presentatrice Evi Hanssen heeft alles om gelukkig te zijn. Of toch bijna alles. Ik heb een prachtig leven. Ik heb een gezin, vrienden en familie. Maar ik ben ook vaak alleen. Dat is meestal een keuze, soms ook niet. Ik heb de stilte leren appreciëren, ik ben gaan houden van mezelf in en op mijn eentje. Dat is mijn kracht. Maar ook mijn zwakte, reageert Evi Hanssen. Sinds kort is Evi Hanssen weer vrijgezel.