Dinsdag gaat Sergio Herman op stap met voetballegende Dries Mertens. Dries woont sinds een aantal maanden in de Turkse stad Istanbul, nadat hij Napels achterliet. Instanbul-groentje Sergio laat zich samen met Dries onderdompelen in deze stad vol kleur, kruiden en culturele diversiteit. “Dit is een wereldstad, hier valt zoveel te beleven”, vertelt Dries. Tussen de smaakexplosies door staat het voetballeven van Dries niet stil. Sergio mag voor even deel uitmaken van Dries zijn dagelijkse leven: van een ontmoeting met vrouw en tv-gezicht Kat Kerkhofs en hun zoontje Ciro tot de voorbereidingen op één van de belangrijkste wedstrijden van de Turkse competitie en supporteren op matchday.
 
Doorheen de trip legt Dries het hart op de tong. Hij vertelt over zijn toekomst als voetballer, hun vertrek uit Napels na negen jaar en de aankomst in een nieuwe stad. “Napels heeft me gevormd. Ik kwam daar aan als een kind en ben er een man geworden. De mensen daar hebben me zoveel geleerd over het leven en respect hebben”, vertelt Dries. Instanbul is wellicht zijn laatste halte als voetballer. Dries vertelt Sergio over hoe hij zijn toekomst ziet na het voetbal. “Het klinkt misschien raar, maar ik heb ook wel veel zin om te stoppen. Ik geniet nog elke dag van voetbal, ik heb de mooiste job ter wereld maar ik kijk er ook naar uit om meer vrijheid te hebben. Eerst wil ik echt terug rust vinden en huisvader zijn. Daarna zou ik graag iets starten om jonge voetballers te helpen om goed te investeren. Dat zou ik heel leuk vinden om te doen.” 
 
Na de eerste training van de week neemt Sergio Dries mee voor een unieke street food beleving in de achterstraatjes van Istanbul. Samen proeven ze traditionele lekkernijen zoals lamsköfte, kebab met groenten en Turkse pizza oftewel “Dries in een gerecht gegoten: half Turks en half Italiaans”. In de binnenstraten van de stad blijkt dat de Turken Dries al goed kennen: overal op straat wordt hij aangesproken, aangeklampt en aanbeden. “Veel spelers vinden het zwaar of vermoeiend. Ik vind het altijd een eer”, vertelt Dries. 

Voordat Sergio aan het einde van hun reis een menu in elkaar bokst voor Dries en zijn vrouw Kat, heeft hij nog één verrassing voorzien. Hij neemt Dries mee naar het traditionele havenstadje Sile, net buiten Istanbul. Daar wil hij één van de sterkhouders in de Turkse keukens op zee ontdekken. Maar dat avontuur loopt niet van een leien dakje, tenminste niet voor Sergio. Wanneer het bootje de haven nog maar net heeft verlaten, maakt de Zwarte Zee haar woelige reputatie al waar… “Fucking hell, dit zijn geen kleine golfjes meer hé Dries. Ik voel me zo ellendig”, klinkt het bij Sergio.

1    Kamp Waes    1.377.500‏
2    Chantal    1.133.604‏
3    Het 7 Uur-Journaal    933.266‏
4    Sportweekend    810.259‏
5    Nieuws 19u VTM    605.368‏
6    Veldrijden heren    517.275‏
7    The Voice Van Vlaanderen    494.942‏
8    Veldrijden dames    419.337‏
9    Het 1 Uur-Journaal    403.529‏
10    De Ideale Wereld    353.333

1    Kastaars!    1.421.232‏
2    Het 7 Uur-Journaal    624.888‏
3    Nieuws 19u VTM    563.824‏
4    Kastaars!    480.474‏
5    Veldrijden heren    411.755‏
6    Loslopend Wild & Gevogelte    406.032‏
7    Het 1 Uur-Journaal    374.430‏
8    Veldrijden dames    367.289‏
9    Het Journaal Laat    287.380‏
10    Galapagos    255.330

1    Thuis    1.013.134‏
2    Het 7 Uur-Journaal    798.095‏
3    The Voice Van Vlaanderen    750.886‏
4    Nieuws 19u VTM    629.291‏
5    Iedereen Beroemd    626.982‏
6    Blokken    597.018‏
7    Familie    581.658‏
8    Dalgliesh    439.661‏
9    Dagelijkse Kost    379.392‏
10    Het 1 Uur-Journaal    311.665

Sandra Bekkari is ongelooflijk trots op haar dochter. Anna studeert rechten en dat is iets helemaal anders dan wat haar mama doet. Maar het is een droom die uitkomt.

“En ze gaat er echt voor. Ze weet wat ze wil en dat vind ik heel fijn. Mijn plusdochter, Josefien, is sinds begin dit jaar wel in mijn voetsporen getreden. Zij is als het ware mijn rechterhand. Josefien zal onder meer Sana-gerechten voor bedrijven mee op de kaart zetten en ook gezondheidevents organiseren. Ze is, net als ik, dagelijks bezig met gezondheid. Het is haar passie”, glundert Sandra in Primo.

Een bekende mama in huis, voor heel wat kinderen is dat niet altijd makkelijk. Maar bij Anna viel het uiteindelijk allemaal redelijk mee.

“Goh, lastig durf ik niet te zeggen, maar in de humaniora kreeg ze wel eens opmerkingen wanneer ze een dessertje at. 'Mag dat wel van je mama?' Zulke dingen. En als er op een evenement wat te veel pers aanwezig was, was het voor Anna ook altijd even wennen. Maar voor de rest is ze heel nuchter en staat ze met haar voetjes op de grond.”

Wanneer je samen een uitdaging aangaat als ‘De Expeditie: Groenland’, dan kan het niet anders of je smeedt vriendschapsbanden voor het leven. 11 dagen lang ben je samen met dezelfde groep mensen en maak je hetzelfde door.

Lynn Van Royen deelde een tent met Pommelien Thijs. Lynn kende haar niet, maar er was overduidelijk meteen een klik tussen de twee dames.

“Nochtans zijn we twee verschillende mensen, maar er hing een goede vibe tussen ons. Ik heb er echt een goede vriendin aan overgehouden”, klinkt het in Story.

In een van de afleveringen zien we dat Lynn bijna flauwvalt, en dat van de koude. Toch is ze ondanks die voorvalletjes blijven volhouden en heeft ze nooit opgegeven.

“Waarschijnlijk was het een bloeddrukval. Mijn lichaam dat aan de koude en de intensiteit van het stappen moest wennen, in combinatie met mijn hormonen. Ik moest mijn maandstonden krijgen en dan ben je sowieso wat minder fit.”

Toen Jan Smit een burn-out kreeg, voelde hij zich gefaald. Toch was dat nergens voor nodig. Jan besloot in therapie te gaan en dat heeft hem erbovenop geholpen. Hij heeft er ook veel uit geleerd.

“Dat het altijd moest gaan zoals ik het wilde. Dat alles afgestemd moest worden op mijn carrière: vakanties werden voortdurend onderbroken, er kwam altijd wel een aanbod binnen dat we niet konden weigeren. Als ik iets weigerde, betekende dat sowieso ook verlies voor Christoff en Florian. Of het nu ging om geld, succes of aanzien, er was altijd wel iets dat belangrijk was. Maar wat kan er nou belangrijker zijn dan je gezin? Niks, toch? Dat heb ik moeten leren. Nu kan de paus me bellen tijdens mijn vakantie, maar ik zal niet opnemen. De streber in mij weet dat-ie alle prijzen heeft gewonnen die er te winnen vielen, dus niets hoeft nog”, vertelt hij aan Het Belang Van Limburg.

Jan zag het niet meer zitten om op te treden en besloot wat gas terug te nemen. Dat het hele land ook net in lockdown moest, kwam voor hem als gelegen.

“Ik gaf acute laryngitis aan als reden voor mijn afwezigheid. Ik was op mijn zwakst en had geen zin om dat te delen met de rest van de wereld. Ik voelde me niet geroepen om het achterste van mijn tong te laten zien aan om het even welke journalist die op de loer lag in de bosjes. Het was zelfbescherming.”

Joyce De Troch speelde enkele seizoenen mee in ‘Verschoten & Zoon’ en had er de tijd van haar leven. Haar personage Babs stond mijlenver van haar af, maar ze vond het heerlijk om haar te mogen spelen. 

“Het stond toch redelijk ver van mij af, maar in de perceptie van de mensen blijkbaar niet. Babs was jong met een hoog stoeipoesgehalte, ze beantwoordde aan alle clichés van de blonde secretaresse. Pure typecasting, dus. Ze vroegen me niet om uitvergroot te spelen, ik volgde braaf de instructies van de regisseur en van Jacques”, lacht Joyce in Primo. 

In de reeks mocht ze samenwerken met de grote Jacques Vermeire. Dat vond ze vooral een mooie en unieke kans. 

“Jacques is een zalige mens! Een heel lieve man. Iemand zonder twee gezichten. Nee, ik kan geen slecht woord over hem zeggen. En Jacques staat natuurlijk synoniem voor humor: hij kan geen vijf zinnen zeggen zonder dat er iets om te lachen tussen zit.” 

Iluna Timmerman, de dochter van Stephanie Planckaert en Christopher Timmerman heeft heel lang gedroomd van studies geneeskunde. Toch besloot ze op het laatste nippertje om iets anders te gaan doen. Zij studeert nu voor handelsingenieur.

Mama Stephanie weet ondertussen hoe het is om in de zorg te werken, en weet dat het een zware job is. Maar wat haar dochter ook had gekozen, ze had het allemaal goed gevonden.

“Ik was even blij geweest als ze toch geneeskunde was gaan studeren, dat is volledig haar eigen keuze geweest. Wat ze nu doet is ook een heel zware studie, ze heeft heel veel werk. Maar ze wou later een job waar ze veel richtingen mee uit kon. Met geneeskunde pin je je meer vast, hé. Iluna is eens mee mogen gaan kijken in een ziekenhuis, ze heeft toen wellicht beseft: oké, misschien wil ik dit toch niet mijn hele leven doen. Ze stelde ook luidop de vraag: 'Wil ik wel een job die mijn hele leven beheerst?' Als je vooraf al zo twijfelt, dan weet ik niet of je met genoeg goesting aan de studie begint”, zegt ze in Dag Allemaal.

Door zelf mee te doen aan ‘Een Echte Job’ heeft Stephanie een betere inkijk gekregen op de job. Maar ondanks dat ze het heel interessant vond, wil ze haar leven nu niet opgeven om iets anders te gaan doen.

“Ik ben niet zomaar bereid om op te geven wat ik nu doe en wat we met de familie hebben verwezenlijkt, hé, ik ga mezelf geen blaasjes wijsmaken. Maar het heeft mij wel inzichten gegeven in mezelf. Misschien had ik ook wel graag andere dingen gedaan. Ik ben heel snel met school gestopt, ik was 16 toen ik Iluna kreeg, dus ik heb nooit voor de keuze gestaan om nog iets te gaan studeren. Voor mij was het bijna een evidentie dat ik meeging in het familiebedrijf.”

Viktor Verhulst weet menig kijkers te verbazen in ‘De Expeditie: Groenland’. Vlaanderen leert een andere Viktor kennen dan we al op televisie hebben gezien en dat alleen maar in de positieve zin.

De zoon van Gert laat niet snel zijn emoties zien, maar in dit programma wel. Aan de Nederlander Robbert Rodenburg vertelde hij wanneer hij voor het laatst had gehuild. En dat gebeurde nadat hij iets teveel gedronken had.

Toen moest hij heel erg huilen met een akoestische versie van het nummer ‘Engelbewaarder’ van Marco Schuitmaker, dat toen op Instagram stond. Dat schrijft Dag Allemaal.

“Dat gaat over iets wat ik zelf heb meegemaakt. Vier jaar geleden viel ik in slaap achter het stuur en ben ik ingereden op een file. Ik ging vier keer overkop, maar had als bij wonder niets. Dan komt zo'n tekst over een engelbewaarder binnen”, wist hij toen aan Robbert te vertellen.

Viktor en zijn emoties laten zien, het zal nooit een vanzelfsprekende combinatie worden. En dat beseft hij zelf ook. “Ik heb veel gevoelens, maar ik vind het niet altijd makkelijk om die te uiten. Soms denken mensen dat ik er ongelukkig bij zit, maar dat is dan niet zo. Zelfs als ik een cadeau krijg en ik ben er oprecht blij mee, lukt het mij niet om geluk uit te stralen, tegenwoordig zeg ik er maar op voorhand bij dat ik het daarom geen slecht geschenk vind.”