donderdag 7 maart 2019
Zaterdagavond in Nachtwacht met Jan Leyers
“Ons onderwijs moet de lat dringend hoger leggen.''
Onze leerlingen kunnen steeds minder, zegt psycholoog Wouter Duyck, en dat wordt een ramp voor ons land. Onze scholen zijn gemakzuchtig. De lat moet veel hoger, en we moeten eindelijk niet alleen de zwakkere, maar ook de sterke leerlingen extra ondersteunen zodat die nog beter worden.
Socioloog Orhan Agirdag ontkent dat: “We verwachten veel meer van de scholen dan 30 jaar geleden”. Voor hem is het probleem net de grote ongelijkheid in ons onderwijs: kinderen uit kansarme gezinnen krijgen niet de kans om te groeien.
Ook Raymonda Verdyck, de grote bazin van het Gemeenschapsonderwijs, schuift mee aan tafel.
De strijd om de toekomst van onze kinderen.
Nachtwacht met Jan Leyers, zaterdag 9 maart om 22.05 u. op Canvas.
Onze kinderen worden alsmaar dommer. Dat is tenminste wat blijkt uit internationale vergelijkingen, zegt cognitief psycholoog Wouter Duyck. En dat dreigt op een ramp uit te draaien. Want onze hersenen zijn de enige grondstof die we hebben. Als we niet dringend iets doen, kunnen onze mensen en kan ons land gewoon niet meer mee in een steeds ingewikkelder wereld. En de schuld daarvoor ligt niet bij de leerlingen maar bij het onderwijs, dat de lat veel te laag legt. Een zes is al goed genoeg, er zijn belangrijker dingen dan studeren, en je moet vooral gelukkig zijn: dat is volgens Duyck de boodschap die onze kinderen op school krijgen. Niet te verwonderen dat onze leerlingen bij de minst gemotiveerde ter wereld horen: ook dát blijkt uit internationaal onderzoek.
Daarom moet ons onderwijs dringend stoppen met eenheidsworst te leveren. Er moet meer aandacht komen voor de sterke leerlingen, want die zitten zich nu te vervelen terwijl de leerkracht de handen vol heeft met de leerlingen die niét mee kunnen. Het heeft dan ook geen zin om zwakkere en sterkere leerlingen in dezelfde klas te zetten, zoals nu vaak gebeurt: dan lopen ze mekaar maar in de weg. En er moeten centrale examens komen waar alle leerlingen aan moeten deelnemen, zodat ouders eindelijk kunnen zien wélke scholen de beste resultaten halen.
Onderwijssocioloog Orhan Agirdag vindt het totaal onterecht om te beweren dat onze scholen de lat te laag zouden leggen. “De verwachtingen die we van scholen hebben liggen net veel hoger dan pakweg 30 jaar geleden.” En het geklaag over een dalend niveau klonk toen ook al. We zien net dat de kennis en de inzichten van onze kinderen er op veel niet-traditionele vlakken op vooruit gaan – belangrijke gebieden als burgerschap bijvoorbeeld. “Als je de kennis die we leerlingen meegeven wil verbreden, dan is er minder ruimte om diep te gaan op het enge terrein van vroeger. Maar kennis verbreden is geen achteruitgang.”
Voor Agirdag is het grote probleem de ongelijkheid op school. Vlaamse kinderen krijgen gewoon niet allemaal dezelfde kansen. De sociaal-economische en culturele achtergrond vormen nergens zo’n grote hindernis voor leerlingen als bij ons. En daar heeft iemand als Duyck géén aandacht voor, zegt hij. “Als zelfs de Europaese Commissie én Unicef ons land vragen om iets te doen aan die ongelijkheid, dan zal dat wel geen fake news zijn zeker?”
Ook Raymonda Verdyck, hoofd van het Gemeenschapsonderwijs, is te gast bij Jan Leyers. Zij vertelt hoe er in de scholen zélf tegen al die klachten wordt aangekeken, en hoe het onderwijs van de toekomst er volgens haar uit moet zien.
Socioloog Orhan Agirdag ontkent dat: “We verwachten veel meer van de scholen dan 30 jaar geleden”. Voor hem is het probleem net de grote ongelijkheid in ons onderwijs: kinderen uit kansarme gezinnen krijgen niet de kans om te groeien.
Ook Raymonda Verdyck, de grote bazin van het Gemeenschapsonderwijs, schuift mee aan tafel.
De strijd om de toekomst van onze kinderen.
Nachtwacht met Jan Leyers, zaterdag 9 maart om 22.05 u. op Canvas.
Onze kinderen worden alsmaar dommer. Dat is tenminste wat blijkt uit internationale vergelijkingen, zegt cognitief psycholoog Wouter Duyck. En dat dreigt op een ramp uit te draaien. Want onze hersenen zijn de enige grondstof die we hebben. Als we niet dringend iets doen, kunnen onze mensen en kan ons land gewoon niet meer mee in een steeds ingewikkelder wereld. En de schuld daarvoor ligt niet bij de leerlingen maar bij het onderwijs, dat de lat veel te laag legt. Een zes is al goed genoeg, er zijn belangrijker dingen dan studeren, en je moet vooral gelukkig zijn: dat is volgens Duyck de boodschap die onze kinderen op school krijgen. Niet te verwonderen dat onze leerlingen bij de minst gemotiveerde ter wereld horen: ook dát blijkt uit internationaal onderzoek.
Daarom moet ons onderwijs dringend stoppen met eenheidsworst te leveren. Er moet meer aandacht komen voor de sterke leerlingen, want die zitten zich nu te vervelen terwijl de leerkracht de handen vol heeft met de leerlingen die niét mee kunnen. Het heeft dan ook geen zin om zwakkere en sterkere leerlingen in dezelfde klas te zetten, zoals nu vaak gebeurt: dan lopen ze mekaar maar in de weg. En er moeten centrale examens komen waar alle leerlingen aan moeten deelnemen, zodat ouders eindelijk kunnen zien wélke scholen de beste resultaten halen.
Onderwijssocioloog Orhan Agirdag vindt het totaal onterecht om te beweren dat onze scholen de lat te laag zouden leggen. “De verwachtingen die we van scholen hebben liggen net veel hoger dan pakweg 30 jaar geleden.” En het geklaag over een dalend niveau klonk toen ook al. We zien net dat de kennis en de inzichten van onze kinderen er op veel niet-traditionele vlakken op vooruit gaan – belangrijke gebieden als burgerschap bijvoorbeeld. “Als je de kennis die we leerlingen meegeven wil verbreden, dan is er minder ruimte om diep te gaan op het enge terrein van vroeger. Maar kennis verbreden is geen achteruitgang.”
Voor Agirdag is het grote probleem de ongelijkheid op school. Vlaamse kinderen krijgen gewoon niet allemaal dezelfde kansen. De sociaal-economische en culturele achtergrond vormen nergens zo’n grote hindernis voor leerlingen als bij ons. En daar heeft iemand als Duyck géén aandacht voor, zegt hij. “Als zelfs de Europaese Commissie én Unicef ons land vragen om iets te doen aan die ongelijkheid, dan zal dat wel geen fake news zijn zeker?”
Ook Raymonda Verdyck, hoofd van het Gemeenschapsonderwijs, is te gast bij Jan Leyers. Zij vertelt hoe er in de scholen zélf tegen al die klachten wordt aangekeken, en hoe het onderwijs van de toekomst er volgens haar uit moet zien.
