Raf Van Brussel: “Ik kreeg geen lach meer op mijn gezicht”
Wie Raf Van Brussel ziet of hoort, hoort of ziet vaak een heel positief iemand. Raf is dan wel hoog sensitief, maar hij probeert om dat niet de overhand te laten nemen. En ondanks zijn vrolijkheid heeft hij net zoals iedereen ook zijn issues.
“Maar ik probeer daar gewoon niemand te veel mee te belasten. Ik weet niet hoe het komt, maar ik vind dat mensen mekaar tegenwoordig zo snel de grond in boren. Terwijl ik elke dag complimentjes geef, uit de grond van mijn hart. Niet om de slijmkraan open te draaien of om op een goed blaadje te staan, maar omdat ik ervan overtuigd ben dat dat het verschil kan maken”, zegt Raf in Gazet van Antwerpen.
Raf heeft het een aantal jaren moeilijk gehad, waardoor hij wel eens donkere gedachten heeft gehad. Dat begon allemaal tijdens een uitzending op de radio.
“In 2015 ben ik compleet gecrasht. In de uitzending, trouwens, maar gelukkig was daar niks van te merken. Het beeld van Aylan, het Syrische jongetje dat was aangespoeld op een Turks strand, kwam binnen en dat deed me compleet tilt slaan. Ik zag natuurlijk mijn zoontje, dat even oud was. Plots merkte ik dat mijn mondhoeken permanent naar beneden stonden. Ik kreeg met de beste wil geen lach meer op mijn gezicht.”
