Martin Heylen: “Ik heb heimwee én wegwee”
Martin Heylen ging in november voor het eerst in lange tijd weg. “Toen heb ik het echt moeilijk gehad om afscheid te nemen”, vertelt hij hierover. Martin was het door corona niet meer gewoon om afscheid te nemen van zijn vrouw. Dat vertelde hij onlangs in Humo.
“De twee dagen voor mijn vertrek zijn het ergste. Dan ervaar ik enorme stress”, gaat hij verder. Zijn vrouw maakt altijd zijn valies en zorgt dan dat alles wat hij nodig heeft er netjes inzit. Martin is naar eigen zeggen veel minder kalm in zulke dingen.
“Eens ik vertrokken ben is het alsof iemand me aan een baxter vol genot hangt”, vertelt hij poëtisch. Reizen is voor Martin onderweg zijn: “Het mooie is dat je niet weet waar je ’s avonds gaat slapen.”
Op reis voelt Martin zich vrij. Hij koopt dan een krant met de weerkaart. Schijnt de zon rechts? Dan gaat hij naar rechts.
“Ik kom uit een familie van binnenschippers. Mijn vader was truckchauffeur. Ik voel dat ik het ‘onderweg zijn’ in mijn genen draag. Ik heb dat rusteloze karakter van mijn vader overgenomen”, besluit hij in Humo.
