Marieke Vervoort vecht voor wat levenskwaliteit

Marieke Vervoort werd deze maand 40 jaar, maar daar kwam geen groots feest aan te pas, dat laat de wankele gezondheid van de voormalige rolstoelatlete niet toe. Het gaat immers niet zo goed met Wielemie. Nog steeds vecht Marieke Vervoort haar eenzame strijd tegen helse pijnen en de progressieve tetraplegie waarbij haar armen en benen verlamd raken. “Geestelijk begint het heel zwaar te worden,” klinkt het bij Wielemie. “De kwaliteit van mijn leven gaat pijlsnel achteruit. Ik heb nauwelijks nog kracht en voel me vaak echt niet goed. Er zijn dagen dat ik mijn zetel niet uit kom, dat ik helemaal niks kan doen,” aldus Marieke. Toch zijn er ook lichtpuntjes in het leven van Wielemie.

Marieke vertelt in Story openhartig over hoe ze verbeten vecht voor wat levenskwaliteit. Gelukkig vormen de zwangerschap van haar zus en het gezelschap van haar honden lichtpuntjes. “Daar put ik vreugde uit,” aldus Marieke. “Ik profiteer volop van mijn goeie momenten,” vertelt Marieke in Story. Dankzij een motortje op haar rolstoel kan ze op een goed moment de velden intrekken met haar honden Zenn en Mazzel. “Met de honden crossen, daaruit put ik veel levensvreugde.”

“Ik ga ook geregeld skydiven. Dat gevoel van vrijheid is onbetaalbaar. Wanneer ik daar in de lucht hang en beneden mijn rolstoel zie staan… Zalig.” Aldus Marieke Vervoort. En er is natuurlijk ook de zwangerschap van haar zus Goele. “Ik ben ontzettend blij voor haar,” klinkt het bij Marieke, maar meter van het kindje wilde Marieke niet worden. “Omdat ik niet weet hoelang ik nog heb…” Wielemie: “Ik heb mijn meter moeten afgeven toen ik amper acht was, en ik heb daar enorm van afgezien. Dat wil ik het kindje van Goele niet aandoen. Ik zal wel tante Mie zijn.”

In december gaat de Amerikaanse documentaire over het leven van Marieke Vervoort in première in New York. “Ik kijk daar wel heel erg naar uit, maar ik weet gewoon niet of ik het nog zo lang zal volhouden,” aldus Marieke Vervoort. Wielemie wil iedereen dan ook een goede raad meegeven. “Ik kan iedereen alleen maar de raad geven: leef nu! Leef vandaag en geniet van elk moment, want morgen kan het gedaan zijn.” En zo probeert Marieke ook nog steeds te vechten voor elk beetje levenskwaliteit. Zo heeft ze nog een bucketlist die ze wil afwerken…

“Ik wil een duoparachutesprong doen. En ik zou heel graag eens meevliegen met een SeaKing. Ik heb al in een gewone helikopter gezeten, maar dat lijkt me toch nog een ander paar mouwen. Zweefvliegen heb ik ook al gedaan, maar dat vond ik behoorlijk saai,” lacht Marieke Vervoort. “Mocht ik dat nog allemaal kunnen doen…” mijmert Marieke Vervoort. En ook als ze haar euthanasie laat uitvoeren staat er nog één iets op haar bucketlist…

Bang voor de dood is Marieke Vervoort niet. “In mijn ogen is dat gewoon inslapen, nooit meer wakker worden en voor altijd verlost zijn van de pijn,” maar voor het zover is zal ze wel nog één iets doen. Voor professor Distelmans de euthanasie zal uitvoeren wil Marieke Vervoort nog een goed glas champagne drinken met haar familie en beste vrienden. “Wat mij betreft ad fundum, er moet tenslotte voor alles een eerste keer zijn,” lacht Marieke Vervoort in Story.