Karl Meesters: “Ik kan niet meer zonder”
Blind worden is niet leuk. De bijhorende witte stok nog veel minder. Het heeft Karl Meesters veel moeite gekost om die witte stok te aanvaarden.
“Laten zien aan de wereld: ik ben slechtziend, ik ben kwetsbaar. Toen ik in 2016 naar de Spelen in Rio ging, heb ik hem voor de eerste keer gebruikt. Ik bezocht die heksenketel samen met een paralympische atleet. Hij in een rolstoel en ik met mijn witte stok. Een hilarisch beeld, en een fantastische ervaring. Nu kan ik niet meer zonder mijn stok. Hij redt me”, zegt Karl in Dag Allemaal.
Karl gaat voor de rest van zijn leven door het leven met een stempel ‘gehandicapt’. Het is moeilijk en zwaar, maar zorgt er ook voor dat je verplicht bent om andere paden op te zoeken.
“Je wordt gedwongen je aan te passen, soms met heel grote tegenzin en veel emoties. Maar het is zoals tijdens het dansen van de Weense wals met Margot Weeda. Ik aanvaard hulp, leg mijn hand op haar schouder en dat maakt mijn leven beter. Mijn gezin, familie en vrienden hebben me altijd door dik en dun gesteund. Niks van wat ik heb gedaan, heb ik alleen gedaan.”
