Waar spotten we Carl Huybrechts?

Wanneer Carl Huybrechts enkele weken geleden samen met zijn zoontje op pad was in hartje Antwerpen was dat niet voor hun plezier…

Er diende op 14 februari immers afscheid genomen worden van een vriend van de familie, voetbalicoon Rik Coppens. Het is in feite pas de laatste 4 jaar dat Carl als Beerschotsupporter én voetbalkenner een hechte band had opgebouwd met de voetballegende waar hij een heel leven voor in bewondering heeft gestaan en die hij als jonge snaak in 1955 een eerste keer op Beerschot zag spelen, een match waar Coppens als protest zijn broek liet zakken voor de scheidsrechter… Die affectie en bewondering van Carl Huybrechts was zo groot dat hij zijn jongste zoon, nu drie jaar oud, naar Rik Coppens noemde. “We hebben nog samen in restaurant Las Mañas de verjaardag van mijn zoon gevierd. Hij was heel bekommerd om dat kleine jongetje. Dat was mooi om te zien.”

ATV-sportjournalist Carl Huybrechts heeft een dubbel gevoel bij het overlijden van voetballegende Rik Coppens. “Aan de ene kant was het een verlossing want Rik was al een aantal maanden erg ziek. Maar anderzijds was hij gewoon de beste ‘sjotter’ die we ooit hebben gehad en als mens het prototype van de ideale Antwerpenaar, onder meer vanwege zijn flair en gevoel voor humor.”

Het openingswoord van de afscheidsplechtigheid in een bomvolle Onze-Lieve-Vrouwkathedraal werd dan ook verzorgd door een geëmotioneerde Carl Huybrechts. Huybrechts had het daarbij vooral over de mens Coppens, zijn speciale humor, zijn vinnig taalgebruik. We zijn hier samen om Rik te eren te bedanken. Te bedanken voor zijn jaren als voetballer, zijn jaren als entertainer én zijn humor. Je voelde op het laatst van je leven dat het stadion in je hoofd leeg liep. Je vinnige en scherpe taal waren verdwenen. Maar Rik, het echte stadion zal altijd vol zijn voor jou.”

Volgens Carl Huybrechts, die de jongste jaren veel contact had met Rik Coppens en zijn vrouw Denise, heeft Rik veel afgezien de laatste maanden. Naast zijn fysieke aftakeling kon hij ook niet meer zeggen wat hij wou zeggen. Hij kreeg het allemaal niet meer geformuleerd, en dat terwijl hij het altijd zo goed had kunnen uitleggen, steeds met die typische Antwerpse humor”. Ook voor Denise was het heel moeilijk. Ze vertelde Carl dat Rik vaak heel ongelukkig was en dan met tranen in de ogen in de zetel zat thuis, omdat hij besefte dat het op was. Ze wist ook niet wat er dan precies door zijn hoofd ging.”

Carl Huybrechts heeft Rik een een paar wekenvoor zijn dood voor het laatst gezien wanneer hij samen met zijn zoontje Rik en Denise iets gingen eten in Het Nachtegaaltje, het restaurant van Willy Steveniers. “Rik kwam ook alleen nog maar buiten om te gaan eten of om naar ‘den Beerschot’ te gaan. Hij is altijd een bourgondiër geweest en wist heel veel over wijn. En op het Kiel kon hij genieten van het voetbal en de sfeer. Daar kwamen zo veel herinneringen naar boven.”

Carl bewijst nog maar eens zijn grote bewondering en dito indruk die Coppens op hem gemaakt heeft met een uitspraak over een standbeeld om het voetbalicoon te blijven eren en waarover de stad toch eens moet nadenken : “Een standbeeld op de Grote Markt. Weg met Brabo en zijn hand, maak plaats voor Rik Coppens met een bal aan de voet...”