Sam De Bruyn bezorgt Hilde Crevits genant moment

Qmusic-dj en Rode Neuzen Dag-ambassadeur Sam De Bruyn lanceert speciaal voor Rode Neuzen Dag een nieuwe podcast: De Klas van Sam. Vanaf vandaag, vrijdag 26 oktober, trekt hij elke week met een bekende Vlaming naar zijn/haar middelbare school. Ze praten in de school een lesuur lang over hoe de bekende Vlaming zijn/haar schooltijd heeft beleefd. Deze week zit Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits samen met Sam in haar middelbare school Technisch Instituut Sint-Vincentius in Torhout en dat roept heel wat herinneringen op. Hilde Crevits vertelt in haar vroegere hoofdklaslokaal, waar ze Nederlands, Frans en Wiskunde kreeg, openhartig over haar onzekerheden, haar dip in het derde en vierde middelbaar en haar rebelse kant op school.

Hilde Crevits openhartig over middelbare schooltijd: ik heb moeilijke jaren gehad

Vanaf het derde, vierde middelbaar, toen ik op die leeftijd kwam, heb ik moeilijke jaren gehad, vertelt Hilde Crevits openhartig. Ik zat echt in een dip en lag overhoop met mezelf. Ik luisterde naar Weltschmerz-muziek, zoals dat noemde, las teksten waar ik nog depressiever van werd en kon in mijn bed liggen huilen over alle miserie in de wereld. Het was een goede school met fantastische leraars, maar ik heb dus ook minder mooie momenten gehad. Sam vraagt zich af hoe ze er nu op terugkijkt: De ervaring die je hebt maakt dat je meer rust hebt en tegen een stootje kan, vult Hilde aan. Ik was zelfs nog onzeker toen ik startte aan de universiteit. Ik legde de lat bijzonder hoog voor mezelf. Ik was, nog altijd trouwens, enorm zelfkritisch. Als er iets fout loopt, ga ik mezelf helemaal analyseren van wat ik allemaal verkeerd heb gedaan. Als ik nu terugblik naar wat er door of met al die onzekerheid gebeurd is, dan denk ik: Hilde, het was niet nodig om onzeker te zijn.

Sam De Bruyn ontdekt de schoolmappen van Hilde Crevits: 'we don't need no education'

Hilde Crevits toont aan Sam enkele mappen uit het zesde middelbaar die ze gevonden heeft op zolder. Al snel ontdekt Sam enkele opmerkelijke, zelfgeschreven teksten in de mappen: ‘We don't need no education. We don't need no thought control’, 'Ik zou je mee willen nemen naar het land van de vrijheid' en 'Leraars zijn in de grond wel goed, maar je moet ze er wel in krijgen'. Het is lang geleden dat ik ze nog gezien heb, lacht Hilde. Er zit nog speciaals in die mappen. Je ziet mijn handschrift, maar dan zie je plots een heel ander handschrift. Dat is het handschrift van mijn beste vriendin van toen, Veerle. Ik herinner me dat we wel notities durfde uitwisselen en dat we ook soms afspraken maakte van wie welk deel van de les voor zijn rekening nam, bekent Hilde.

Hilde Crevits over welzijn van jongeren: scholen moeten daar aandacht voor hebben

Mijn school had veel aandacht voor het welzijn van leerlingen. Leerkrachten maakten tijd in de les om te vragen hoe het met ons ging, vertelt Hilde Crevits. We hadden ook een aantal belevingsuren en daarnaast waren er ook expressielessen, waarin je moest leren om je gevoelens te uiten. Ik vind het belangrijk dat je leert om over je gevoelens te praten. Het is niet fout om eens in de knoop te zitten. Dat maakt iedereen wel eens mee. Scholen moeten daar de dag van vandaag aandacht voor hebben. Hilde heeft een bevraging gedaan bij 120.000 leerlingen naar hoe ze zich voelen op school: Wat ik het ergste vond, is dat vooral meisjes het als het grootste probleem ervaren dat ze zelden positieve feedback krijgen. Dat vond ik problematisch. Ik vind het goed dat je de lat hoog legt, maar ik vind het ook van belang dat je positieve feedback krijgt. Er is heel wat te doen over de zesjescultuur. Mijn mama bijvoorbeeld, die onderwijzeres was, was kwaad toen ze mij eens hoorde spreken over de zesjescultuur en ze vertelde mij het volgende: voor de ene leerling is een zes niets en is dat een bewijs dat hij/zij zich niet inspant. Maar voor een andere leerling is een zes een enorm cijfer en is dat de vrucht van hoge inspanningen. Je kwetst die groep jongeren die zich ontzettend inspannen, een zes halen en gelukkig zijn. Dat vind ik correct. Ik heb nog wat te leren van mijn mama, lacht Hilde.

Het rebelse in de jeugdige Hilde Crevits

Sam wil weten of Hilde Crevits ooit is moeten nablijven: Ja, maar ik weet het niet meer waarom. Enfin, geen commentaar, lacht Hilde. Sam haalt alles uit de kast om het toch te weten te komen: Ik weet nog dat ik een hele woensdagnamiddag, meer dan één keer, in die studiezaal heb moeten zitten. Ik denk dat het kwam omdat ik te laat was. Ik heb ook eens een nul gekregen, een paar keer zelfs. We zaten alfabetisch om een schriftelijke beurt te maken en ik had met mijn vriendin afgesproken om elk de helft van de cursus te leren. We zijn dan betrapt bij het scheel kijken op elkaars blad, bekent Hilde.



De volledige podcast met Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits is te beluisteren op de website van Qmusic