Rik Verheye: ‘Ik ben een gigantische blèter’
De emokip in Rik Verheye.
Zijn rol in Callboys heeft Rik Verheye geen windeieren gelegd. “Na de Callboys werd ik ineens voor van alles gevraagd”, vertelt Rik maandag in De Morgen. Gelukkig heeft Rik Verheye ondertussen een manager die één en ander opvangt en hem afremt waar nodig. Dat was ooit wel anders. “Ik heb eens een angstaanval gekregen op de E40, zodat ik aan de kant moest gaan staan. Ik had toen nog geen manager”, vertelt Verheye maandag in De Morgen. “Als pure West-Vlaming vond ik dat ik beter zelf kon onderhandelen. Waardoor alle praktische shit, alle telefoons ook op mij afkwamen, en ineens werd ik zot.” Verheye is een emotioneel man, dat werd afgelopen week ook weer duidelijk toen hij naar Club Brugge ging kijken. Daar zag hij in de tribune een blonde jongen met zijn mama zitten. “Ik zag mezelf weer als een kleine jongen die met zijn mama naar het voetbal ging kijken. De hele match zat ik met tranen in de ogen. Toen hij zijn mama bij een doelpunt vastpakte, braken de dijken. Tranen heb ik gestort. Ik krijg er nog kippenvel van.”
En die tranen rolden ook in de periode dat Rik naar de psycholoog ging. “Ik heb geen evidente jeugd gehad, in de zin dat ik jarenlang naar een kinderpsycholoog ben geweest. Ik heb veel slechte vibes ervaren en word niet graag teruggekatapulteerd naar die negatieve gevoelens.
Iedereen heeft zo zijn emoties en het is mooi dat een mens die kan en mag tonen. Ik ben een gigantische blèter. Ik denk dat ik bij de psycholoog een half Amazone-woud aan Kleenexen heb opgesnotterd”, besluit Verheye.
Het volledige interview lees je vandaag in De Morgen.
