Jeroen Meus in tranen: 'ik ben bang'

Hij komt als het ware 365 dagen per jaar met zijn gezicht op tv, maar tot voor kort wist niemand in Vlaanderen wat het grote verdriet van Jeroen Meus was waarmee de kok worstelde. Vorig jaar liet de tv-kok tijdens een interview vallen dat hij een tegenslag in familiale krijg had te verwerken.”Ik heb intens verdriet om iets wat m’n naaste omgeving heeft getroffen”, lezen we in de Dag Allemaal van 27 november 2018. Pas drie maanden later zou duidelijk worden wat dat intense verdriet precies was: zijn broer Wim had kanker. Jeroen Meus had lang genoeg gezwegen: in de zomer van vorig jaar kreeg Wim Meus te horen dat hij kanker had. Jeroen Meus was van de kaart toen hij het nieuws hoorde. Bovendien zou hij korte tijd later met Wim Lybaert naar IJsland trekken voor de opnames van het tweede seizoen van ‘De Columbus’. Die beelden waren dinsdagavond op Eén te zien en zorgden meteen voor kippenvel bij heel wat kijkers.

Genietend van een heerlijk glas wijn bij valavond, genieten Jeroen en Wim van het prachtige uitzicht op een wijngaard. “Het is dubbel voor mij. Het is ook een raar moment in mijn leven om zoiets te doen. Je weet dat mijn broer ernstig ziek is, hij heeft uitgezaaide kanker”, vertelt Jeroen in het programma. Wim is 41 jaar jong en de oudere broer van Jeroen. “Wim en ik schelen maar 15 maanden en ik heb een enorme band met hem. Wij zijn heel yin en yang.”

“Waar ik heel assertief ben, is hij eerder wat rustiger. Ik durf te zeggen dat als er iemand is die me met mijn voeten op de grond heeft, dan is dat zeker en vast Wim. Ik wist niet of ik erover wou babbelen, maar ik denk dat het onvermijdelijk is. Als we dan toch praten over het leven, is dat een deel ervan. Hoe moet ik het omschrijven? Ik zet het gewoon in drie woorden: ik ben bang. Ik ben ontzettend bang”, snikt Jeroen Meus. De liefde voor zijn broer is groot en hij excuseert zich dan ook voor zijn tranen. “Het is zo oneerlijk. Ik moest even aan mijn mama denken. Ik heb mijn mama moeten vertellen dat haar zoon kanker had. Dat vind ik het zwaarste dat ik ooit heb moeten doen. En mijn papa ook, dat was zwaar. Mijn mama, die kleiner is dan ons, en mijn broer vastheeft en naar boven kijkt en haar ogen zijn zo hulpeloos, dat is een beeld dat ik nooit ga vergeten.”