Het trauma van Kobe Ilsen

Het is geen fijn verhaal, maar het is ook geen nieuw verhaal. Kobe Ilsen en zijn biologische vader, het is nooit iets geworden tussen die twee. En de kans dat zij ooit bovenste beste vrienden worden lijkt ons bijzonder klein te zijn. Eerder deze week vertelde Kobe Ilsen op Radio 1 over het nummer 'A Boy Named Sue'van Johnny Cash, een nummer dat bij hem naar eigen zeggen hard binnenkomt en daar heeft Kobe Ilsen een verklaring voor. Mijn biologische vader heeft in de periode rond mijn geboorte beslist dat mijn twee jaar oudere broer, mijn net bevallen moeder en ikzelf niet in zijn leven paste”, steekt Kobe Ilsen van wal. Op de nationale radio, in volle prime time . “Ik had liever gehad dat hij mij Cindy had genoemd en was gebleven, maar bon, het was zo. Het heeft me getekend, want de man die je verwekt, schenkt je geen aandacht, raapt je niet op als je struikelt, troost je niet als je eerste lief het uitmaakt, geeft je niet het voorbeeld wat er precies van een man verwacht wordt. Het is een trauma, daar ga ik niet flauw over doen.”

Maar terug naar Johnny Cash. Uiteraard ben ik kwaad geweest, net als meneer Sue. Maar net als een meisjesnaam hebben, is een totaal afwezige vader ook een soort spoedcursus ‘uw plan trekken’. Er komt een kracht vrij om te bewijzen dat je wel degelijk de moeite waard bent, dat je er wel toe doet ook al vond de biologische vader dat niet. ‘Merci pa’ zal ik nooit over mijn lippen krijgen, maar het beste wat mijn vader ooit voor mij gedaan heeft, is me laten liggen in de wieg en vertrekken.