Fatma Taspinar maakt zich boos op Twitter

VRT-journaliste Fatma Aspinar genoot dinsdag van haar laatste dagje vakantie maar het werd niet meteen de meest ontspannende dag van haar vakantie. De journalist schreef een brief aan een racist.Als je kind sterft, sterft alles. Het laatste dat je als vader dan zou moeten doen is reageren op racistische reacties. We willen jullie die open brief niet onthouden.

Fatma: “Ik ben een Turkse furie. Mensen die mijn kennen weten dat. Maar ik doe geen vlieg kwaad. Ik kan mij opwinden over van alles en nog wat, maar ben zelden kwaad. Als een echte Vlaming. Mensen die mij kennen weten dat. Maar op mijn hart trap je best niet, want dan wordt het persoonlijk. Daarvoor hoef je mij niet te kennen.

Vandaag is mijn laatste dag vakantie. Vakantie waar ik zo hard naar had uitgekeken na de tigste terreuraanslagen. Parijs, november 2015. En het is niet meer gestopt. Een heel jaar lang verdriet, dood en verderf. Dat vreet, ook aan een journalist.

Maar daar was 2017, nieuw jaar nieuwe moed en vooral hoop. Anderhalf uur later was alles opnieuw kapot. Istanbul, een stad die mij nauw aan het hart ligt, alweer het centrum van dood en verderf. Vers bloed, het jaar was nog niet eens begonnen.

Over de mensen die achter de laffe daad zitten wil ik het, tenzij professioneel, niet eens meer hebben. Maar er is op mijn hart getrapt.

Ik zag vandaag in Het Journaal de Turks-Belgische vader van 1 van de slachtoffers om begrip vragen. Zijn zoon, amper 23, werd koelbloedig doodgeschoten tijdens de aanslag in de discotheek. Hij was naar zijn vaderland getrokken, om er het nieuwe jaar in te zetten. Anderhalf uur heeft ie er van kunnen genieten, weg fleur van zijn jonge bestaan.

Ik zag vandaag zijn vader om begrip vragen. Om te mogen rouwen. Om te mogen rouwen. Leest u dat nog maar eens. Om. Te. Mogen. Rouwen. In alle sereniteit.

Enkele idioten hadden er niet beter op gevonden om racistische reacties te posten op sociale media. Over de dood van een jongen van 23. Dat hij beter nog wat meer bruine mannen had meegenomen in zijn dood. “

Ik ben een Turkse furie maar ben zelden kwaad. Maar je moet niet op mijn hart trappen. Een vader zou NOOIT, in geen enkel land, in geen enkele omstandigheid, in geen enkele hoedanigheid, kleur of ras, toestemming moeten vragen om te mogen rouwen. Om de dood van zijn zoon. In een serene sfeer. Hij zou geen argumenten moeten aandragen, nog verteerd door verdriet.

Want als je kind sterft, sterft alles. Als je kind sterft, stopt de wereld met draaien. Het laatste dat je als vader dan zou moeten doen, het aller, echt allerlaatste dat je dan zou moeten doen is reageren op racistische reacties.

Nee, 2017 is niet goed begonnen. Ik ga op zoek naar nieuwe hoop. Maar niet vandaag, vandaag ben ik te kwaad.”