Fanmail: Walter Capiau , waarom toch?

Beste Walter, Ik heb de voorbije dagen echt geprobeerd om alle heisa die rond jouw persoon verspreid werd uit mijn gedachten te bannen. Tevergeefs , toen onschuldige scouts me afgelopen weekend snoepjes probeerden te verkopen moest ik meteen weer aan je denken. Hoe hard ik als fan ook mijn best probeer te doen, je bent voor mij niet meer zoals vroeger. Ik heb er nog over gepraat met een goede maat van mij, zo eentje waarmee de vriendschap nooit uit de hand is gelopen, en we waren het erover eens dat je overeind blijft als subliem quizmaster. Dat is het goede nieuws. Sommige dingen zijn een vaststaand feit, daar valt niet aan te tornen. Jammer genoeg blijven ook slechte herinneringen in ons collectief geheugen gegrift. Een moord plegen in de tijdsgeest van de jaren zestig blijft anno 2012 nog steeds botweg een moord plegen, om maar een voorbeeld te geven. Die bijna vijftig jaar, die tussen de feiten en het toegeven ervan zaten, zullen ongetwijfeld ook lastig om dragen voor je geweest zijn. Ik kan me iets voorstellen bij de angsten die je doorstond toen een tien jaar jongere mannelijke kandidaat aan het ‘Rad Van Fortuin’ plots riep: “ Ik ga het zeggen Walter!” bijvoorbeeld. Vergis je niet Walter. Ik sta echt wel aan je kant . Zie me als de Jacky Lafon van de onbekende Vlamingen. Ook ik besef dat je het momenteel moeilijk hebt. Toch valt het me op hoe lastig het voor je is om uit te komen voor je gevoelens. Je maakt altijd zo een vreemde kronkels, bochten en omwegen dat een mens er radeloos zou van worden. Het lukt je gewoon niet om zonder veel poespas naar de essentie van de zaak te gaan. Het lijkt alsof je van Antwerpen naar Gent moet rijden maar hiervoor een omweg langs Parijs maakt. Zeg toch gewoon wat er gebeurde Walter. Niets meer en ook niets minder dan dat. Zo raak je de bijnaam van levende mummie die overal doekjes om windt misschien nog kwijt. Die naam kreeg je enkele jaren geleden al toen je na veel talmen eindelijk durfde uitkomen voor je seksuele geaardheid. De smoes dat in een tijd waar iedereen durfde te praten over homo’s het juist erg moedig was erover te zwijgen, deed vele wenkbrauwen fronsen. Ook toen heb ik je verdedigd tussen al mijn lachbuien door Walter. “Zie je wel !” riep ik. “Die man weet nog steeds hoe hij de mensen moet entertainen.” Dat is nog de beste raad die ik je als fan kan geven. Doe waar je goed in bent in plaats van proberen mooi te praten waar je slecht in was. Veel liefs, Geert Vanden Abeele