Eva Daeleman: 'ik voel me bedreigd en onveilig'

Een voor Eva Daeleman vrij onschuldig bericht op Instagram zorgt voor heel wat ophef op de sociale media. Eva kloeg op de sociale media over het nachtlawaai in de stad en daarbij tagde zij de stad Oostende én burgemeester Bart Tommelein. Eva Daeleman woont nog maar enkele maanden in Oostende, zij geniet van al het moois dat de stad te bieden heeft, zeker van de rust. “Wonen aan zee? Da’s de max! Zeker op dagen als vandaag”, schreef Eva zondag op Instagram. “Maar er is wel nog heel wat werk wat het nachtlawaai in de stad betreft. Doet pijn aan ons hart en onze slaap. Hopelijk is er beterschap op komst, klonk het.

Het bericht van Eva Daeleman zorgt voor heel wat giftige reacties, gelukkig zijn er ook mensen die op een beschaafde manier reageren: Je kan toch moeilijk verwachten dat het muisstil is als je in een uitgaansbuurt gaat wonen, klinkt het op Twitter. Op Facebook is een evenement aangemaakt om zaterdag om 01.00 uur met een fanfare te gaan protesteren tegen nachtlawaai. Iedereen is om 1 uur 's nachts welkom in Oostende. Misschien allemaal zaterdag om 1h 'slaap kindje slaap' gaan zingen? Toch een beetje rekening houden met haar hartje, lacht iemand op Facebook. Ondertussen heeft zich ook al een doedelzakspeler aangemeld. Maar of het lawaaierig protest er zaterdagnacht écht komt, is nog maar de vraag.



Ondertussen heeft Eva Daeleman gereageerd op Instagram. Ik ben pro plezier, benadrukt de Mechelse. Pro feest vieren en het leven vieren. Ik hou van het bruisen van de stad en de golven van de zee. Ik vind het spijtig dat mensen zo dreigend reageren, want ik stuur op geen enkele manier aan op het sluiten van de horeca of het stoppen van het feestgedruis, integendeel zelfs. Het is belangrijk dat rust en bruis naast elkaar kunnen staan.

De reden waarom Eva dan toch van zich liet horen? Wanneer nachtrust regelmatig door te luide elektronisch versterkte muziek (40db naast ons bed) om 3 uur 's nachts uren wordt onderbroken, dan is de balans tussen respect en plezier helaas ver zoek, klinkt het. Ik voel me nu bedreigd en onveilig. Oostende is een prachtige stad. Ik woon hier graag. Ik hou van het bruisen en de golven. Ik wens dat de stad op een vredevolle manier mag groeien met respect voor elke inwoner, besluit Daeleman.