Eline De Munck over conflict in kindertijd

Eline De Munck vertelt in Het Laatste Nieuws dat ze een heel fijne en eenvoudige kindertijd heeft gekend.

“Ik kon gewoon kind zijn”, gaat de zakenvrouw van start. “Ik heb een tweelingbroer, en ik herinner me dat we speelden op de zolder die was omgebouwd tot speelparadijs. Of dat we rondhingen in onze doodlopende straat, waar veel jonge gezinnen met kinderen woonden. Vaak gingen we van deur tot deur om te vragen wie kwam meespelen, en dan speelden we door, net zolang tot 's avonds de telefoon ging: 'Stuur de onze eens naar huis, het is etenstijd.'”

Eline herinnert zich dat ze vroeger vaak ‘heksenketel’ speelden. “Ik weet niet meer hoe dat precies ging, maar wat ik wel nog weet, is dat we het op een dag achter in de straat aan het spelen waren, pal voor het huis van een vrouw en haar zoon. Ze verbood ons altijd om daar te komen want het moest er stil blijven, haar kind moest studeren, en daar was ik heel erg verontwaardigd over. 'Ik mag hier wél heksenketel spelen', antwoordde ik dan fel. 'De straat is van iedereen.' Dat vechten voor rechtvaardigheid zit er al van kleinsaf in. Als ik ergens in geloof, ga ik er keihard voor. Vroeger voor 'heksenketel'. Nu voor m'n bedrijf.”