Christel Van Dyck: “Ik voel soms een verlammende schrik”

Christel Van Dyck mag dan wel zestig zijn, toch voelt ze een soort van enorme faalangst. Ze voelt druk om te presteren en dat speelt haar al haar hele leven parten.

“Die soms verlammende schrik om het niet goed genoeg te doen. Misschien heb ik het van thuis uit meegekregen. Ik was de oudste en er was een verwachtingspatroon. Mijn vader was van het principe ' plus est en vous '. Het kon altijd beter. Enfin, dat gevoel had ik”, zegt ze in Gazet van Antwerpen.

Als jong meisje droomde Christel er niet meteen van om in de media terecht te komen. Ze studeerde kunstgeschiedenis, maar wist niet wat ze ermee zou doen.

“Ik heb er dan nog maar een jaartje bij gedaan, een postgraduaat communicatiewetenschappen. Om wat langer op kot te kunnen blijven, eigenlijk. Zo ben ik puur per toeval bij de toenmalige BRT beland. Een stage. En toen zochten ze iemand bij Studio Brussel. Ik heb toegehapt. Drie jaar later kon ik bij Radio 2 beginnen. En daar ben ik tot mijn pensioen gebleven.”