Carry Goossens beleeft schrik van zijn leven

Wanneer de reporter van het Nieuwsblad op bezoek gaat bij Carry Goossens valt het hem meteen op wat een gezellige beestenboel het op de afgelegen hoeve is.

“Alles is nu peis en vree, maar een paar jaar geleden schrok ik enorm”, gaat de acteur van start. “Een buur kwam met gierende banden aangereden. Hij riep dat mijn paard naast de snelweg stond. Mijn hartslag sloeg op hol. Het bleek dat de schrikdraad versleten was en het paard amper elektriciteit gevoeld moet hebben. Een paard schrikt snel van lawaai. Ik was doodsbang dat het in paniek zou raken door het verkeer. Een paard voelt ook als je bang bent. Het liep goed af, maar zoiets wil ik niet meer meemaken. De omheining werd direct vernieuwd.”

Carry geeft aan dat hij altijd al een paardenliefhebber is geweest. “Mijn vrouw en dochters waren destijds dol op paardrijden. Maar de dochters werden tieners en de interesse in de paarden daalde. Ik wou geen paarden onderhouden die er maar stonden te staan. Zo is het paardenbestand stelselmatig afgebouwd. Momenteel is er enkel Emmely, die ik van een andere paardenliefhebber overkocht. Dat er bij Emmely een pony staat, is niet toevallig. Paarden zijn kuddedieren. Bob is destijds gekocht als chaperon voor de grote paarden. Momenteel hoeft hij enkel Emmely gezelschap te houden. Hun namen werden gekozen door de vorige baasjes en ik heb ze behouden.”