.
News Image

Annemie Struyf in het beloofde land

Annemie Struyf verlaat België.
In Via Annemie komen we volgende week terecht bij Joe (45) en Nardy (41) en hun vier kinderen. Op het eerste gezicht een gewoon, joods gezin. Gelovig, ja, maar niet extreem of orthodox. Welstellend en goed geïntegreerd. En toch beslissen ze om België voorgoed vaarwel te zeggen en in Israël een nieuw leven te beginnen.

Een stap die heel wat vragen oproept: Waarom ontvluchten zij België, terwijl miljoenen vluchtelingen hier een nieuwe toekomst zoeken? Uit veiligheidsoverwegingen? Hoezo, antisemitisme bestaat hier toch niet? En wie verhuist nu naar een land in oorlog?

Via Annemie, Het Beloofde Land: maandag 11 januari om 20.35 uur op Eén.

Om Joe en Nardy beter te begrijpen draaien we de klok even terug. Brussel, mei 2014: aanslag op het joods museum. Parijs, januari 2015: gijzeling in een joodse supermarkt.

Premier Netanyahu reageert en roept alle Europese joden op om massaal naar Israël te emigreren. Sindsdien is de alia – de terugkeer van de joden naar Het Beloofde Land – hét onderwerp van elk gesprek in de joodse gemeenschap.

Ook Joe en Nardy hakken de knoop door, en besluiten om naar Israël te verhuizen. Want, ondanks hun mooie leven in de groene, Brusselse rand, voelen ze zich steeds minder veilig.

Maar Israël is onbekend terrein voor het Brusselse gezin. Ze spreken geen Hebreeuws, en moeten van nul opnieuw beginnen: op zoek naar werk, school en huis. Ook hun kinderen staan niet te springen om hun Belgische leventje op te geven.

Verplichte legerdienst voor hun kinderen

En dan is er nog die gigantische opdracht: drie jaar verplichte legerdienst voor jongens én meisjes, met een reële kans om in een heuse oorlog terecht te komen.

Logisch dus dat bij Nardy vlak voor vertrek begint te panikeren. Als een mantra houdt ze zichzelf voor:


Ons nieuwe land staat klaar voor ons. Dus staan wij ook klaar voor Israël.

Enkele weken later gaat Annemie het gezin opzoeken in Israël. De zon schijnt, het strand lonkt en Nardy neemt Annemie mee naar de manicure. Maar al snel blijkt dat laagje vernis erg dun. Want Israël is wel degelijk een land in oorlog: overal patrouilleren soldaten en gewelddadige incidenten zijn nooit ver weg.

Annemie: Zijn jullie hier echt beter af?“
Nardy reageert geprikkeld: “Ja, er is oorlog. Maar hier zijn we tenminste goed beschermd.”