Riadh Bahri: “Veren in mijn gat? Et alors?”
Zoals heel wat mensen had ook Riadh Bahri het destijds niet makkelijk om uit de kast te komen. “Ik was lang als de dood te vrouwelijk over te komen en als gay bestempeld te worden”, vertelt hij aan Gazet van Antwerpen.
Na zijn 22ste besloot hij dan toch de stap naar buiten te zetten en achteraf bleek dat hij dit veel vroeger had moeten doen.
“Ik denk dat, als ik dat vroeger had durven doen en me vroeger had kunnen bevrijden van dat heteronormatieve hokje waarin ik mezelf lang heb gepropt, ik veel sneller mijn geluk had gevonden”, onthult Riadh Bahri aan Gazet van Antwerpen.
“In de kast dacht ik lang: is zo’n uitbundig feest als de Pride nu wel nodig? Ja, dat is het, weet ik vandaag. Omdat het in de grond een protest blijft dat nog steeds nodig is: kijk maar wat er overal in Europa met de LGBTQI+-rechten gebeurt”, aldus Riad.
“Voor het eerst had ik het gevoel dat ik in mijn stad mezelf kon zijn, hoe mannelijk of vrouwelijk ook. Ik voelde me bevrijd. En eerlijk: als ik met veren in mijn gat wil rondlopen, et alors? Wie doe ik daar kwaad mee?”
