zaterdag 3 december 2016
Reconstuctie van het inferno van Gellingen op VTM
Maandagavond in Lotgenoten.
Een terrein een paar voetbalvelden groot. Helemaal zwartgeblakerd. Gebakken aarde. Een krater van 4 meter diep, 16 meter breed. Uitgebrande ruïnes. Op het industrieterrein om de zoveel meter een dodelijk slachtoffer. Verderop ziet een klein dorp tientallen zwaargewonde mensen binnenstrompelen. En mensen wachten op nieuws van hun familie of vrienden die op het industrieterrein aan het werk waren.
Julie Colpaert brengt in Lotgenoten het verhaal achter het zwaarste bedrijfsongeval in België van de voorbije 30 jaar: de gasexplosie op het industrieterrein van Gellingen op 30 juli 2004. Een zware ontploffing bij een lekke gasleiding kostte uiteindelijk 24 levens, en zorgde voor tientallen gewonden. Veel slachtoffers hadden zware brandwonden en dragen nog steeds de letsels. We kwamen ter plaatse. Het leek de film Pearl Harbour wel. De Apocalypse. - brandweerman Julien Pettiaux.
Het was een bloedhete dag toen arbeiders op een industrieterrein bij graafwerken een gasgeur roken, nadat ze op een ondergronds obstakel waren gebotst. Een grote gaslijn van 1 meter dikte die helemaal onzichtbaar onder het terrein liep.
“We wisten dat die gasleiding er lag, maar we waren ons niet bewust van de risico’s. Vele kenden het verschil tussen deze gasleiding, en die leiding die in hun straat ligt voor privé-gebruik.” – Buurtbewoner Charles Ronlez
Toen de brandweer en de politie ter plaatse kwam, was er al fataal veel gas ontsnapt. De boel ontplofte en heel de omgeving begon te trillen. “Het leek eerst een aardbeving. Alles begon te trillen. We stonden perplex. Maar uiteindelijk kwam zelfs de aarde omhoog, toen wisten we dat het geen aardbeving was, en zetten we het op een lopen.” – Stephane Delfosse, politieagent.
De ontploffing zorgde voor een torenhoge vuurzee die lang bleef branden. Veel slachtoffers werden onmiddellijk verkoold. De mensen in de aanpalende gebouwen raakten in paniek, en probeerden naar buiten te vluchten.
“Buiten was het vreselijk. De temperatuur was niet te harden. Meer dan 1000 graden, het leek alsof je smolt. En dan zagen we die vuurzuil van 200 meter. Het was de duivel” – Silu Diatezwa, hoofd schoonmaakploeg.
Uiteindelijk wisten overlevenden uit het inferno te ontsnappen en het kleine dorp te bereiken. De meeste met zware brandwonden en verschroeide kleren. Dorpelingen probeerden overal waar ze konden de hulpdiensten te helpen.
“Daar moet je niet voor gestudeerd hebben. Je helpt de mensen uitkleden. Je helpt de dokter gewoon. Je volgt zijn raad.” – Henri Rochart, inwoner
De dodentol bleef maar oplopen door het groot aantal zwaarverbranden. Het werden er 24. Daaronder vijf brandweermannen die voor het gaslek ter plaatste kwamen. De ramp zorgde voor een hele discussie en strengere regels rond het in kaart brengen van ondergrondse leidingen.
Lotgenoten, maandag 5 december om 21.45 op VTM.
Julie Colpaert brengt in Lotgenoten het verhaal achter het zwaarste bedrijfsongeval in België van de voorbije 30 jaar: de gasexplosie op het industrieterrein van Gellingen op 30 juli 2004. Een zware ontploffing bij een lekke gasleiding kostte uiteindelijk 24 levens, en zorgde voor tientallen gewonden. Veel slachtoffers hadden zware brandwonden en dragen nog steeds de letsels. We kwamen ter plaatse. Het leek de film Pearl Harbour wel. De Apocalypse. - brandweerman Julien Pettiaux.
Het was een bloedhete dag toen arbeiders op een industrieterrein bij graafwerken een gasgeur roken, nadat ze op een ondergronds obstakel waren gebotst. Een grote gaslijn van 1 meter dikte die helemaal onzichtbaar onder het terrein liep.
“We wisten dat die gasleiding er lag, maar we waren ons niet bewust van de risico’s. Vele kenden het verschil tussen deze gasleiding, en die leiding die in hun straat ligt voor privé-gebruik.” – Buurtbewoner Charles Ronlez
Toen de brandweer en de politie ter plaatse kwam, was er al fataal veel gas ontsnapt. De boel ontplofte en heel de omgeving begon te trillen. “Het leek eerst een aardbeving. Alles begon te trillen. We stonden perplex. Maar uiteindelijk kwam zelfs de aarde omhoog, toen wisten we dat het geen aardbeving was, en zetten we het op een lopen.” – Stephane Delfosse, politieagent.
De ontploffing zorgde voor een torenhoge vuurzee die lang bleef branden. Veel slachtoffers werden onmiddellijk verkoold. De mensen in de aanpalende gebouwen raakten in paniek, en probeerden naar buiten te vluchten.
“Buiten was het vreselijk. De temperatuur was niet te harden. Meer dan 1000 graden, het leek alsof je smolt. En dan zagen we die vuurzuil van 200 meter. Het was de duivel” – Silu Diatezwa, hoofd schoonmaakploeg.
Uiteindelijk wisten overlevenden uit het inferno te ontsnappen en het kleine dorp te bereiken. De meeste met zware brandwonden en verschroeide kleren. Dorpelingen probeerden overal waar ze konden de hulpdiensten te helpen.
“Daar moet je niet voor gestudeerd hebben. Je helpt de mensen uitkleden. Je helpt de dokter gewoon. Je volgt zijn raad.” – Henri Rochart, inwoner
De dodentol bleef maar oplopen door het groot aantal zwaarverbranden. Het werden er 24. Daaronder vijf brandweermannen die voor het gaslek ter plaatste kwamen. De ramp zorgde voor een hele discussie en strengere regels rond het in kaart brengen van ondergrondse leidingen.
Lotgenoten, maandag 5 december om 21.45 op VTM.
