Peter Van Laet is back

'Dat ik wakker word' en 'Steel niet' zijn de voorlopers van een album dat in het najaar van 2016 klaar moet zijn. Dat klinkt als een logische opeenvolging, maar in Peter Van Laets leven waren er de afgelopen jaren muzikaal nog weinig zekerheden.

Een kwarteeuw geleden debuteerde hij met de groep Mama's Jasje. Al snel stapelde de groep een rij hits op die een leven lang in de muziek voorspelde. Er waren zelf geschreven successen als 'Zo ver weg', 'Doe het licht maar uit', 'Teken van Leven', 'Regenboog' en 'Het is over'. Er waren de 'Hommages'-albums, die met hernemingen van klassieke liedjes als 'Als de dag van toen', 'Eén nacht alleen' en 'Terug naar de kust' een abonnement op de hitlijsten opleverden.

Alsof dat niet genoeg was, domineerde Mama's Jasje ook uitbundige feestjes met krakers als 'Onzen bok is dood' en 'Wunderbar'. En dan waren er ook nog de enkele, erg persoonlijke solo-albums die Peter Van Laet onder eigen naam uitbracht, in het Nederlands en in het Frans...

Maar wat moest blijven duren, strandde toch, door een samenloop van omstandigheden. Personeelswissels bij Mama's Jasje zorgden ervoor dat Peter Van Laet uiteindelijk nog het enige uithangbord was van een groep die steeds als duo naar buiten was gekomen. En dan was er nog een aanslepend conflict met een platenfirma, een zaak die in 2014 in Van Laets voordeel werd uitgesproken en tot een minnelijke schikking leidde.

Eind goed, al goed? Niet meteen. Veel tijd was verloren gegaan, een nieuw, afgewerkt coveralbum blijft wellicht voor eeuwig in de kast en in de tussentijd had Peter ook een gewone dagjob gezocht. De muziek? Hij noteerde soms nog losse ideeën en bleef de concerten spelen die hem werden aangeboden. Maar de drang om zich opnieuw in het gewoel van de muziekindustrie te wagen was weg. Ik had te veel tegenslag gekend, was te vaak de verkeerde mensen tegengekomen.

Het was vriend en gitarist/arrangeur/producer Bert Verschueren die Peter aanspoorde zijn talent niet te negeren en toch nieuwe liedjes te maken. En zo gebeurde ook. Zonder een door manager of platenfirma opgelegde tijdsdruk werkte hij in stille uren aan nieuw materiaal, dat in de Dendermondse opnamestudio van Pedro Van der Eecken vorm kreeg. Zo kwamen de goesting en creativiteit weer terug.

De eerste resultaten daarvan zijn 'Dat ik wakker word' en 'Steel niet'. Een nieuwe cover-cd onder de naam 'Mama's Jasje' zou zeker een snellere weg geweest zijn, zegt Peter vandaag. Maar mensen die de nieuwe liedjes hoorden, zegden meteen: 'Dit is niet Mama's Jasje'. Ze hebben gelijk: deze liedjes gaan naar mijn roots. Het zijn doorleefde liedjes die ik twintig jaar geleden nog niet met hetzelfde gevoel had kunnen zingen, liedjes met eenvoudige maar geloofwaardige teksten.

'Dat ik wakker word' en 'Steel niet' zijn liedjes met een verschillende dynamiek - de inbreng van het strijkkwartet Meret speelt een bepalende rol - maar beide vinden ze aansluiting met het levensverhaal van elke luisteraar. Peter zingt ze met een stem die meer 'grain' heeft dan ooit. Dat is opgestapelde levenservaring, zegt hij. Volgend jaar word ik vijftig. Dat hoor je. Liefde, angst voor het onbekende, de onzekerheid van relaties en ook echo's van het prille vaderschap dat Peter enkele jaren geleden weer cadeau kreeg: het zit allemaal in liedjes die de zucht naar gemakkelijk hitsucces overstijgen maar net daardoor rechter naar het hart gaan.

Hij gaat daarbij niet over één nacht ijs. Als muziekfan weet ik zelf hoe één precies geformuleerd zinnetje je kan raken, zegt hij. Als zijn nieuwe materiaal dat effect kan hebben bij anderen, is deze missie geslaagd. Deze liedjes, en het feit dat mijn eigen naam erboven staat, maken me trots. Het voelt als een nieuwe start. Ik weet van recente concerten dat jong en oud de vroegere hits nog kennen, zelfs al dateren die voor velen van voor hun geboortedatum. Ik ben er gerust in: straks optreden met een combinatie van de nieuwe liedjes en de oude hits, dat gaat geweldige concerten geven.