.
News Image

Falco – Serie 2

In het eerste seizoen van Falco (dat je ook nog kunt aanvragen voor wedstrijden) zagen we hoe Alexandre Falco (een ijzersterke Sagamore Stévenin) een knappe toekomst voor zichzelf had opgebouwd. Zijn carrière als politierechercheur bleef pijlsnel omhoog gaan en bovendien had hij samen met zijn liefhebbende echtgenote, Carole (Mathilde Lebrequier), net een dochtertje gekregen, Pauline.

Alles veranderde echter in 1991.

Tijdens een onderzoek dat hij samen met zijn collega en beste vriend Jean-Paul Ménard (Arno Chevrier) uitvoerde, werd Falco in het hoofd geschoten. Het gevolg was een diepe, 22 jaar durende coma, waar hij pas onlangs uit ontwaakte.

Ondertussen is de wereld om Falco heen grondig veranderd: de opsporingstechnieken zijn gemoderniseerd, multimedia als gsm’s en tablets zijn overal aanwezig en – nog veel erger – Carole heeft ondertussen een relatie opgebouwd met Philippe Cheron (Franck Monsigny), de medische dokter waar Falco vaak mee moet samenwerken. Zijn dochter (Marie Béraud), die hij enkel heeft gekend als baby, is inmiddels van hem vervreemd, terwijl Ménard politiecommissaris is geworden.

Sinds Falco het vervroegd pensioen dat Ménard hem heeft aangeboden weigerde, heeft hij duidelijk getoond dat hij weer de topflik van weleer aan het worden is. Hij slaagt er telkens weer in om zich te verplaatsen in het hoofd van de misdadigers, maar deze jaargang zien we dat die vaardigheid hem psychologisch heel wat parten begint te spelen – waardoor de argwaan die nieuwe partner Chevalier (Clément Manuel) aanvankelijk over hem had wel eens terecht zou kunnen geweest zijn. Wat Falco vooral gek lijkt te drijven, is dat hij zich ondertussen herinnerd heeft wie hem 22 jaar geleden heeft neergeschoten. Die openbaring zorgt ervoor dat hij moeite heeft om ’s nachts nog de slaap te vatten. Hij begrijpt immers nog steeds niet wat er is gebeurd, laat staan wat de beweegreden van zijn belager waren. Tussendoor moet Falco zijn uiterste best doen om zijn hoofd bij de huidige zaken te houden.

Het begint alvast behoorlijk mysterieus. Een jongeman is op de vlucht nadat hij zijn jonge zusje alleen heeft geltan in het bos met een bebloede teddybeer stevig vastgeklemd in de armen. De beste vriend van de jongen wordt vlakbij dood teruggevonden…

Falco, dat vorige maand nog furore maakte tijdens de KRO Detectivemaand, debuteerde op de Franse zender TF1, op hetzelfde uur als het immens populaire Profilage. Terwijl die laatste serie vooral de mosterd haalde bij Amerikaanse reeksen als Profiler en Criminal Minds, lieten scenaristen Clothilde Jamin en Olivier Dujols zich naar eigen zeggen meer inspireren door Life en Luther. In tegenstelling tot wat vaak het geval is bij andere series, lijkt Falco elk seizoen enkel beter te worden – dat belooft dus voor de vierde jaargang, die momenteel wordt opgenomen.

Hoewel niet alle personages het in deze tweede jaargang moeilijk hebben, wordt de sfeer rond Falco zelf wel grimmiger. Zijn onderzoek naar wat er precies gebeurd is op de dag dat hij in het hoofd werd geschoten begint obsessionele kantjes aan te nemen en de bijhorende hallucinaties doen soms zelfs denken aan Hannibal. Toch blijft Falco van begin tot eind uniek aanvoelen en dat heeft onder andere te maken met de knappe acteerprestaties, de mooie cinematografie en de beslissing van Jamin en Dujols om zich te concentreren op de personages en niet op hoe complex de moordzaken in elkaar moeten zitten.

Falco is beklijvende televisie die veel verschillende menselijke thema’s aansnijdt. Let vooral goed op voor de finale, want die wordt nog steeds druk besproken door de fans.